Οργάνωση Προστασίας Λαϊκών Αγωνιστών (ΟΠΛΑ)
Μιά από τις εθνικοαπελευθερωτικές οργανώσεις στα χρόνια της κατοχής ήταν και η Οργάνωση Προστασίας Λαϊκών Αγωνιστών (ΟΠΛΑ).
Πραγματικά τότε κινδύνευε η ζωή των λαϊκών αγωνιστών άπό την αιματηρή τρομοκρατία των καταχτητών και των ντόπιων οργάνων τους, άπο τον χαφιεδισμό καί τήν προβοκάτσια. Πολλά στελέχη του Κόμματος και στην Αθήνα-Πειραιά και σε άλλες πόλεις πιάστηκαν με ύποδειξη ελληνόφωνων χαφιέδων και έκτελέστηκαν. Ας σταθούμε μόνο σε μερικά καθοδηγητικά στελέχη του ΚΚΕ: Γιώργης Ανδρεόπουλος, Βασίλης Σκαρέας, Ηλέκτρα Αποστόλου, Κώστας Γαμβέτας, Παναγιώτης Σαντής, Βασίλης Παπαδόπουλος, Κώστας Χατζήμαλης, Κώστας Λαζαρίδης, Γερουσαλήμ Χαριζάνης, Λάζαρος Ζησιάδης και τόσοι άλλοι πλήρωσαν τό φόρο του αίματος, έπεσαν θύματα του χαφιεδισμοϋ πού όργάνωσαν οι υπηρεσίες της γκεστάπο καί της ιταλικής καραμπιναρίας.
Επρεπε, λοιπόν, να οργανωθεί η προστασία της ζωής των λαϊκών άγωνιστών, νά μπει τέρμα στην ατιμωρησία, στην προδοσία των χαφιέδων και των δολοφόνων. Γι'αύτό τό σκοπό δημιουργήθηκε η Οργάνωση Προστασίας Λαϊκών Αγωνιστών με κάθετη όργάνωση, πού καθοδηγούνταν απευθείας άπό τό ΠΓ τής ΚΕ του ΚΚΕ, από ένα τίμιο καί καθαρό σαν τό κρύσταλλο κομμουνιστή, όπως το απαιτούσαν οι περιστάσεις, τον αξέχαστο σύντροφο Στέργιο Άναστασιάδη.
Η όργάνωση αυτή στις αρχές της λειτουργίας της έδοσε μιά σειρά δίκαια χτυπήματα, απαραίτητα ενάντια στους καταχτητές και τα όργανα τους.
Τιμώρησε π.χ. τους πράχτορες τών Γερμανών στις συνοικίες, που πρόδιναν τους πατριώτες στην γκεστάπο.
Τιμώρησε τούς δολοφόνους πού έκαναν τις σφαγές στήν Καλογρέζα.
Τιμώρησε τον πράχτορα τών Γερμανών, υπουργό Εργασίας Καλύβα, που προετοίμαζε την αποστολή των εργατών στα σκλαβοπάζαρα της Γερμανίας.
Τιμώρησε τους πρώην κομμουνιστές που πέρασαν άνοιχτά μς την γκεστάπο, όπως τον Μανωλέα, Σαμαρά κλπ., που κατέδοσαν στους Γερμανούς δεκάδες κομμουνιστές καί εκτελέστηκαν στό Σκοπευτήριο της Καισαριανής.
Τιμώρησε όσους μπόρεσε να άνακαλύψει από αύτούς, που, φορώντας μαύρη προσωπίδα, υπόδειχναν, στα διάφορα μπλόκα των χιτλερικών, τούς πατριώτες, κατά κανόνα κομμουνιστές, που εκτελούνταν έπί τόπου κτλ.κτλ.
Ολα αυτά ήταν δίκαια, πατριωτικά χτυπήματα. Ομως η οργάνωση αυτή, η ΟΠΛΑ, ιδιαίτερα όταν έφυγε από την καθοδήγησή της ο Στέργιος Αναστασιάδης και αδυνάτισε ο έλεγχος από τό ΠΓ τής ΚΕ του ΚΚΕ, έπεσε σε ορισμένες υπερβολές (είναι ψευτιές όλα όσα διαδίδει γιά την ΟΠΛΑ η αντίδραση, όμως υπερβολές και λάθη έγιναν), που μας έφεραν πολιτική ζημιά και έπρεπε να αποφευχθούν. Γενικότερα και η όνομασία τής οργάνωσης αυτής, ΟΠΛΑ, και ο τρόπος πού συγκροτήθηκε απόδειξαν ότι μας έφερε περισσότερη ζημιά παρά όφελος. Κατά τη γνώμη μας δέν έπρεπε νά γίνει — και δε μας χρειαζόταν — η οργάνωση της ΟΠΛΑ. Υπήρχαν άλλοι τρόποι για να προστατέψουμε τη ζωή των αγωνιστών. Οι οργανώσεις αυτού του είδους, όταν έχουν κάθετη καθοδήγηση και δε βρίσκονται κάτω από τον καθημερινό έλεγχο των τοπικών κομματικών οργανώσεων, πάντα κλείνουν το μεγάλο κίνδυνο των υπερβολών, που γίνονται είτε από χρεοκοπημένα αταξικά στοιχεία, είτε πολλές φορές από πράχτορες των καταχτητών, των Γερμανών και των ίδιων των Εγγλέζων, όπως έγινε με την ΟΠΛΑ. Να γιατί δεν έπρεπε να γίνει η ΟΠΛΑ. Ή δημιουργία της ήταν λάθος. Αυτή είναι η προσωπική μου γνώμη.
Μπαρτζώτας Βασίλης (ΦΑΝΗΣ)
Η ΚΟΑ του ΚΚΕ οργάνωσε με επιτελικό τρόπο τη Μαζική Λαϊκή Αυτοάμυνα (ΜΛΑ). Οι ομάδες της λαϊκής αυτοάμυνας στηρίζονταν στην ενίσχυση του λαού και αντιμετώπιζαν τους οπλισμένους τρομοκράτες. Οι ομάδες της ΜΛΑ αποτελούνταν από παλιούς ΕΛΑΣίτες της Αθήνας, που είχαν την πείρα της χιτλερικής κατοχής και του Μεγάλου Δεκέμβρη. Ηταν οργανωμένες κατά τόπους δουλιάς και κατοικίας και είχαν παναθηναϊκή καθοδήγηση. Οταν οι τρομοκράτες οργάνωσαν ειδική επίθεση ενάντια στα Γραφεία της ΚΟΑ (στην οδό Αγησιλάου) και φώναζαν: —Θάνατος στους κομμουνιστές! Θάνατος στους κουκουέδες!
Η ΜΛΑ της 3ης Αχτίδας στην περιοχή της οποίας βρίσκονταν τα Γραφεία της ΚΟΑ, έδοσε κοντά στις φυλακές Χατζηκώστα ένα διδακτικό μάθημα στους τρομοκράτες. Τους ανάγκασε να καθήσουν αρκετόν καιρό στο κρεβάτι τους, για να μάθουν πόσο ακριβά πληρώνει ο λαός τους λυσσασμένους τρομοκράτες.
Μεγάλη μάχη ανάμεσα στην Αστυνομία και τους τρομοκράτες, απ' τη μια μεριά και τον αθηναϊκό λαό και τη ΜΛΑ απ' την άλλη, δόθηκε στις αρχές του Μάρτη 1946 στην Πλατεία της Ομόνοιας, όταν ο λαός της Αθήνας γυρνούσε από μια προεκλογική συγκέντρωση. Ο τότε διευθυντής της Γενικής Ασφάλειας Αθηνών Ρακιτζής, γνωστός κομμουνιστοφάγος, συγκέντρωσε τα μηχανοκίνητα του (αυτοκίνητα με αστυνομικούς) και τους τρομοκράτες στην Πλατεία της Ομόνοιας. Τη στιγμή που ο λαός, κατεβαίνοντας απ' τη Λεωφόρο Πανεπιστημίου και την οδό Σταδίου, έμπαινε στην Πλατεία της Ομόνοιας, ο Ρακιτζής έριξε απάνω του τα μηχανοκίνητα. Περίμενε να φοβηθεί ο λαός τα μηχανοκίνητα και να διαλυθεί. Ετσι ακριβώς θα γινόταν, αν δεν υπήρχε η ΜΛΑ.
Οι ομάδες της Μαζικής Λαϊκής Αυτοάμυνας, όντας επικεφαλής του λαού, έκαναν επίθεση ενάντια στα μηχανοκίνητα, ήρθαν στα χέρια με τους αστυνομικούς και τους τρομοκράτες και αχρήστευσαν μερικά αυτοκίνητα. Τότε ο λαός, ενθουσιασμένος από τη μαχητικότητα της ΜΛΑ, έπεσε πάνω στους χαφιέδες και με τον όγκο του, δεν τους άφησε να χρησιμοποιήσουν τα κλομπς και τα πιστόλια τους. Η μάχη συνεχίστηκε πάνω από δυο ώρες. Οταν, τελικά, ο λαός έφυγε απ' ην Πλατεία της Ομόνοιας, ο Ρακιτζής οργάνωσε επιδρομή στα γραφεία της ΚΟΑ. Μα εκεί περίμενε τους επιδρομείς η ΜΛΑ και τους ανάγκασε να φύγουν...
Η δημιουργία της ΜΛΑ ήταν στις συνθήκες της ταραγμένης εκείνης εποχής απαραίτητη. Οι μοναρχοφασίστες τρομοκράτες ήξεραν ότι υπάρχει ο υπερασπιστής του λαού, η ΜΛΑ, που πολεμούσε παληκαρίσια. Η δράση της ΜΛΑ απόβλεπε ιδιαίτερα στην ενίσχυση της αυτοάμυνας των απεργών.
Το Μάρτη του 1946 έγινε μεγάλη 48ωρη απεργία των τραμβαγέρηδων και των εργατών των λεωφορείων. Η Αστυνομία τρομοκρατούσε τους απεργούς και κίνησε μερικά τραμ με ειδικά εκπαιδευμένους αστυνομικούς. Τότε εξόρμησε η ΜΛΑ της Καλλιθέας-Νέας Σμύρνης με επικεφαλής το Λευτέρη (Γιάννη Κυριακίδη), που είχε μπει το Δεκέμβρη με το τάγμα του στο κτίριο της χωροφυλακής στου Μακρυγιάννη. Ο καπετάνιος Λευτέρης τούτη τη φορά δε φόραγε το δίκωχο και τη στρατιωτική στολή του ΕΛΑΣ. Κρατώντας στα χέρια του τα βιβλία του σχολείου (ήταν φοιτητής των Μαθηματικών) ρίχτηκε σα σίφουνας, επικεφαλής της ομάδας του ενάντια στα τραμ, τα σταμάτησε και τα ανάγκασε να γυρίσουν πίσω στο αμαξοστάσιο της Καλλιθέας.
Στις 22 του Φλεβάρη 1946 οι χίτες, οι οποίοι πριν λίγες μέρες σκότωσαν το στέλεχος της ΚΟΑ Κώστα Μακαρώνα (που στην κατοχή ήταν καπετάνιος Συντάγματος του ΕΛΑΣ της Αθήνας), έκαναν επιδρομή με βόμβες ενάντια στα Γραφεία της 6ης Αχτίδας στην Καισαριανή, κατέστρεψαν ένα μέρος του σπιτιού και τραυμάτισαν πολλούς κομμουνιστές. Σε μεγάλη συγκέντρωση, που οργανώθηκε το πρωί της 23ης Φλεβάρη 1946 στην Καισαριανή, ο λαός απαίτησε να συλληφθούν και να τιμωρηθούν παραδειγματικά οι δολοφόνοι χίτες. Η συγκέντρωση έγινε στην πλατεία της Καισαριανής, κοντά στα Γραφεία της Αχτιδικής Επιτροπής. Στη συγκέντρωση αυτή παραβρέθηκαν πολλοί ξένοι δημοσιογράφοι και ο ανταποκριτής του «ΤΑΣΣ» στην Αθήνα Λεονίντ Βελιτσάνσκι.
Γραμματέας της 6ης Αχτίδας της ΚΟΑ στα 1946 ήταν ο ηρωικός εργάτης, τσαγκάρης και Καισαριανιώτης Ορέστης Μακρίδης.
Ο Βασίλης Γ. Μπαρτζιώτας γεννήθηκε στη Λάρισα το 1909. Τελείωσε την Ανωτάτη Σχολή Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημών το 1929.Από πολύ νέος, το 1924, πήρε μέρος στο εργατικό κίνημα της χώρας μας, σαν μέλος και στέλεχος της ΟΚΝΕ και του ΚΚΕ. Για τη δράση του αυτή αντιμετώπισε πολλές διώξεις. Η δικτατορία του Μεταξά τον φυλάκισε στο κάτεργοτης Ακροναυπλίας,
Στην περίοδο της φασιστικής κατοχής εντάχθηκε ενεργά στην Εθνική Αντίσταση σαν ένα από το κεντρικά στελέχη του ΚΚΕ και του ΕΑΜ. Διετέλεσε γραμματέας της ΚΟΑ από τον Απρίλη του 1943 ως τον Ιούνη του 1946. Στον εμφύλιο πόλεμο πήρε μέρος σαν πολιτικός επίτροπος του Γενικού Αρχηγείου του ΔΣΕ. Καταδικάστηκε ερήμην δυο φορές σε θάνατο. Μέλος του Πολιτικού Γραφείου της ΚΕ του ΚΚΕ από το 1943 μέχρι τον Μάρτη του 1956. Στα μεταπολεμικά χρόνια έζησε πολιτικός πρόσφυγας, στη Ρουμανία και τη Σοβιετική Ενωση, 27 χρόνια. Ασχολήθηκε με τη μελέτη και με συγγραφική δουλιά πάνω στην ιστορία του εργατικού και εθνικοαπελέυθερωτικού κινήματος της Ελλάδας και έχει γράψει πολλά βιβλία και μελέτες. Από τον επαναπατρισμό του, το 1976, δημοσίευσε τα βιβλία: «Κι άστραψε φως. η Ακροναυπλία» (1977), «Στις φυλακές και τις εξορίες» (1978), «Εθνική Αντίσταση και Δεκέμβρης 1944» (1979), «Ηλέκτρα, αδελφή του κόμματός μας — Μια ηρωική επαναστατική ζωή» (1981), «Ο αγώνας του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (1981). Το βιβλίο «Η Εθνική Αντίσταση στην αδούλωτη Αθήνα» εκδίδεται προς τιμήν των 65 χρόνων του ΚΚΕ και των 40 χρόνων από την απελευθέρωση της Αθήνας και αναφέρεται στους ηρωικούς αγώνες του λαού της Αθήνας στην Εθνική Αντίσταση και σε μερικούς βασικούς σταθμούς της ιστορίας της Κομματικής Οργάνωσης Αθήνας (ΚΟΑ) του ΚΚΕ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου