7/11/2012

Ενδεικτικός πίνακας εγκλημάτων με συνεργασια των ναζιστικών δυναμεων κατοχης και των ελληνων συνεργατων τους (ταγματων ασφαλειας κα) στην Ελλάδα. 1943-1944.

 Τα Τάγματα Ασφαλείας αποτέλεσαν οργανικό τμήμα των κατοχικών στρατευμάτων. Χωρίζονταν σε Ευζωνικά τάγματα και Εθελοντικά τάγματα. Γενικοί διοικητές τους ήταν οι Ανώτεροι Αρχηγοί των SS και της (γερμανικής) αστυνομίας στην Ελλάδα, Γιούργκεν Στρουπ και Βάλτερ Σιμάνα.

Απρίλιος 1943 :
Η γερμανόφιλη συμμορία (των Ελλήνων) του Μιχαήλ Παπαδόπουλου (Μιχάλαγα) σκοτώνει 7 στελέχη της αντιστασιακής οργάνωσης ΕΑΜ στα Ίμερα Κοζάνης. Στις δολοφονίες συμμετέχει και ο ταγματάρχης Παπαβασιλείου, μέλος της γερμανόφιλης οργάνωσης ΠΑΟ.

30 Νοέμβρη του 1943 :
 Οι Ταγματασφαλίτες συνέλαβαν 283 ανάπηρους του ελληνοϊταλικού πολέμου και της εθνικής αντίστασης που νοσηλεύονταν σε νοσοκομεία της Αθήνας και τους εκτέλεσαν.

Νοέμβριος 1943 :
Οι Γερμανοί σκοτώνουν 118 άτομα στο Μονοδέντρι Λακωνίας μετά από υπόδειξη των Ταγματασφαλιτών της περιοχής ως αντίποινα για την εξόντωση γερμανικής φάλαγγας από αντάρτες του ΕΛΑΣ. Στη Σπάρτη και τη γύρω περιοχή, με βάση καταλόγους που είχαν συντάξει οι Ταγματασφαλίτες , συλλαμβάνονται 550 πατριώτες που συνδέονται άμεσα ή έμμεσα με αντάρτες της περιοχής. Οι 400 μεταφέρονται στις φυλακές της Τρίπολης. Από τους 118 εκτελεσθέντες οι 89 ήταν Σπαρτιάτες. Μέσα στα θύματα υπήρχαν και ανήλικα παιδιά και μια γυναίκα.

5 Απριλίου 1944 : Μονάδες των (γερμανικών) SS πυρπολούν το χωριό Κλεισούρα του Νομού Καστοριάς (θεωρώντας το προπύργιο των ανταρτών του ΕΛΑΣ) και σκοτώνουν 280 κατοίκους του που στη συντριπτική πλειονότητά τους ήταν γυναίκες και παιδιά. Τα SS και οι Βούλγαροι κομιτατζήδες υπό την αρχηγία των Γερμανών διοικητών της Καστοριάς Ράισελ και Χίλντεμπραντ και την καθοδήγηση του Βούλγαρου Κάλτσεφ, άρχισαν να φονεύουν τους κατοίκους με αυτόματα, αμφίστομους πελέκεις και ξιφολόγχες και να πυρπολούν τα σπίτια. Στο πλευρό τους βρίσκεται και ο διαβόητος Μιχάλαγας (Μιχαήλ Παπαδόπουλος) με την ένοπλη συμμορία του. Σπέρνουν το θάνατο χωρίς διάκριση και χωρίς κανένα έλεος. Ξεκοιλιάζανε έγκυες, λογχίζανε βρέφη αβάπτιστα και νήπια, ανήλικες κοπέλες, γέροντες κι οι γερόντισσες. Μέσα στο δίωρο διάστημα που όριζε η διαταγή, μετατρέπουν τα πάντα σε κόλαση σπέρνοντας το αίμα, τη φρίκη και το θάνατο και αφήνοντας πίσω τους 280 θύματα. Ο σφαγέας της Κλεισούρας ήταν ο συνταγματάρχης Karl Schümers (Καρλ Σύμερς), διοικητής του 7ου Συντάγματος της 4ης Τεθωρακισμένης Μεραρχίας των SS.

14 Απριλίου 1944 :
 Οι Γερμανοί μαζί με τα Τάγματα Ασφαλείας εκτελούν στο Αγρίνιο 120 άτομα.

Πρώτο δεκαήμερο Απριλίου 1944 :
Με απόφαση της ηγεσίας των Ταγμάτων Ασφαλείας απαγχονίστηκαν στους Αμπελοκήπους 5 κομμουνιστές ως αντίποινα για τη δολοφονία του λοχαγού των Ταγμάτων Ευζώνων Κ. Μανωλάκου.

24 Απριλίου 1944 :
Στο χωριό Κατράνιτσα (Πύργοι) που είναι κοντά στην Πτολεμαΐδα, οι Γερμανοί μαζί με ένοπλες φιλοναζιστικές ελληνικές οργανώσεις σκότωσαν 318 κατοίκους. Η ιστορική κωμόπολη στους πρόποδες του Βερμίου, καταστράφηκε ολοσχερώς από τη ναζιστική βαρβαρότητα. Η σφαγή συνοδεύτηκε από λεηλασία και αρπαγή χιλιάδων γιδοπροβάτων. Τίποτα δεν έμεινε όρθιο και όταν η τραγωδία ολοκληρώθηκε απέμειναν σωροί ερειπίων που κάπνιζαν και 318 κατακρεουργημένα πτώματα που επί μήνες παρέμειναν άταφα. Επί κεφαλής των δολοφόνων ήταν ο ακροδεξιός αρχισυμμορίτης Μιχάλαγας (Μιχαήλ Παπαδόπουλος) και ο διαβόητος συνταγματάρχης Δημήτριος Χρυσοχόου.

22-25 Απριλίου 1944 :
Γερμανοί μαζί με διάφορους Ταγματασφαλίτες (δηλαδή ένοπλους Έλληνες που συνεργάζονταν με τους Ναζί) όπως η οργάνωση του γερμανόφιλου (απότακτου) συνταγματάρχη Γεωργίου Πούλου, η ΠΑΟ κ.α. περικυκλώνουν το χωριό Μεσόβουνο του Νομού Κοζάνης. Εκτελούν 150 κατοίκους και πυρπολούν όλα τα σπίτια τους.

Απρίλιος 1944 :
Στην Εύβοια, ο Ταγματασφαλίτης στρατηγός Παπαθανασόπουλος εκτελεί 64 κατοίκους, στέλνει 370 ομήρους στην Αθήνα και κλείνει στις φυλακές της Χαλκίδας 565.

Απρίλιος-Ιούνιος 1944 :
Γερμανοί και Ταγματασφαλίτες καίνε σπίτια και εκτελούν χωρικούς στο Λεβίδι, τον Άγιο Πέτρο και τα Βούρβουρα της Αρκαδίας.

2 Μαΐου 1944 : Με απόφαση της ηγεσίας των Ταγμάτων Ασφαλείας εκτελέστηκαν 110 κομμουνιστές ως αντίποινα για τη δολοφονία 2 Γερμανών αξιωματικών.

Μάιος 1944 :
Στην Πάτρα, οι Ταγματασφαλίτες (με διοικητή το Ν. Κουρκουλάκο που επί χούντας διορίστηκε Διευθυντής της Αγροτικής Τράπεζας) απαγχονίζουν 10 άτομα, μεταξύ των οποίων ήταν και οι Χρ. Χωμενίδης και Δ. Πετρίδης (ιδρυτικά στελέχη της αντιστασιακής οργάνωσης ΕΑΜ).

21 Μαΐου 1944 :
Απαγχονισμός 8 ατόμων στο Βόλο από τον ΕΑΣΑΔ (ένοπλη ακροδεξιά οργάνωση γερμανόφιλων Ελλήνων).

23 Μαΐου 1944 :
Πυρπόληση του χωριού Λίμνη Αργολίδας και εκτέλεση 86 κατοίκων από Γερμανούς και Ταγματασφαλίτες.

28 Μαΐου 1944 :
Οι Ταγματασφαλίτες και οι Γερμανοί εκτελούν 15 άτομα στο Βαθυτόπι Κορινθίας

16 Ιουνίου 1944 :
Οι Ταγματασφαλίτες εκτελούν στο «Ποτάμι» της Καλαμάτας 30 άτομα, σε αντίποινα για το θάνατο του ταγματάρχη Γεωργαλά. Ανάμεσα στους εκτελεσμένους ήταν 3 γυναίκες.

20 Ιουνίου 1944 :
Εκτέλεση 27 ατόμων από τα Τάγματα Ασφαλείας στο Καβακλή Θεσσαλίας.

26 Ιουνίου – 2 Ιουλίου 1944 :
Εκκαθαριστικές επιχειρήσεις Γερμανών και Ταγματασφαλιτών στην Κυνουρία Αρκαδίας και στο όρος Πάρνωνας εναντίον των ανταρτών του ΕΑΜ. Εκτελούν 202 πολίτες και συλλαμβάνουν άλλους 500.

6 Ιουλίου 1944 :
Οι Ταγματασφαλίτες με επικεφαλής τον Ιωάννη Πλυντζανόπουλο πραγματοποιούν μπλόκο στο Περιστέρι. Συλλαμβάνουν περίπου 120 άτομα και εκτελούν 33.

6 Ιουλίου 1944 :
Γερμανοί μαζί με Ταγματασφαλίτες εκτελούν 200 άτομα στα Λιόσια Αττικής.

3-22 Ιουλίου 1944 :
Οι Γερμανοί μαζί με ένοπλους Έλληνες συνεργάτες τους (Τάγματα Ασφαλείας, Ε.Σ., ΠΑΟ κ.α.) κάνουν εκκαθαριστικές επιχειρήσεις στη Βόρεια Πίνδο. Εκτέλεση 161 πολιτών, καταστροφή 4450 οικιών, 5500 καλυβιών, μαντριών και αχυρώνων. Απερίγραπτη λεηλασία και συλλήψεις 427 ομήρων

13 Αυγούστου 1944 :
Οι Γερμανοί μαζί με Ταγματασφαλίτες πραγματοποιούν το μπλόκο της Καλαμαριάς. Εκτελούν 15 κατοίκους, χρησιμοποιώντας κατάλογο ονομάτων που τους έδωσε η Χωροφυλακή.

17 Αυγούστου 1944 :
Φθάνει τη νύχτα στην Κοκκινιά το μηχανοκίνητο τμήμα της Αστυνομίας με επικεφαλής το δωσίλογο Ν. Μπουραντά. Περί τους 3.000 βαριά οπλισμένους με πολυβόλα, όλμους, αυτόματα κτλ Γερμανούς και Έλληνες ταγματασφαλίτες κυκλώνουν την περιοχή. Επικεφαλής της τρομερής κτηνωδίας που θα εξελιχθεί σε λίγες ώρες είναι ο Ιωάννης Πλυντζανόπουλος (διοικητής των Ταγματασφαλιτών), ο ταγματάρχης Γιώργος Σγούρος και ο διοικητής του μηχανοκίνητου τμήματος της Αστυνομίας Νίκος Μπουραντάς. Οι Γερμανοί αρχίζουν να καίνε τα σπίτια. Οι ταγματασφαλίτες μπαίνουν στα σπίτια και αρπάζουν ό,τι βρουν, καταστρέφουν, καίνε, βρίζουν και χτυπούν γυναικόπαιδα.Γύρω στις 8.00 π.μ. η πλατεία της Οσίας Ξένης, αλλά και οι γύρω δρόμοι, έχουν γεμίσει από κόσμο. Περίπου 25.000 άτομα. Χωρίζονται κατά ομάδες σε πεντάδες με κενά μεταξύ τους για να μπορούν οι δήμιοι να υποδεικνύουν (να καταδίδουν) όποιον θέλουν. Η εντολή είναι να κάθονται γονατιστοί με ψηλά το κεφάλι. Η ζέστη είναι αφόρητη και αρκετοί λιποθυμούν. Όσες γυναίκες προσπαθούν να πλησιάσουν τους κρατούμενους προσφέροντάς τους λίγο νερό, κακοποιούνται μπροστά σε όλους. Ο Ταγματασφαλίτης Πλυντζανόπουλος, που φοράει κάσκα και κρατά μαστίγιο, δίνει το γενικό πρόσταγμα. Ο Γ. Σγούρος με το γιο του Θεόδωρο Σγούρο που είναι ντυμένος τσολιάς, παίρνουν θέσεις. Στην πλατεία εμφανίζονται ελάχιστοι ρουφιάνοι Κοκκινιώτες που φορούν μαύρες κουκούλες και έχουν καλυμμένα τα πρόσωπά τους (για να μην τους αναγνωρίσουν τα θύματα). Ο ρόλος τους είναι συγκεκριμένος, ως γνήσιοι προδότες υποδεικνύουν στους Γερμανούς ποιους να εκτελέσουν. Οι προδότες Κιρκόρ Μπαταβιάν, Γρηγόρης Ιωαννίδης, Μπεμπέκογλου, Μεϊμάρης κ.α. αρχίζουν να υποδεικνύουν άτομα. Ο γνωστός χαφιές της Κοκκινιάς, Μπατράνης, διακρίνει μέσα στο πλήθος το λοχαγό του ΕΛΑΣ Αποστόλη Χατζηβασιλείου και με ειρωνεία τον χαιρετά και δίνει το σύνθημα. Αφού με την ξιφολόγχη του βγάζουν το μάτι και του σχίζουν τα μάγουλα, τον περιφέρουν ανάμεσα στο πλήθος ζητώντας του να προδώσει τους συναγωνιστές του. Η απάντηση του ΕΛΑΣίτη λοχαγού ήταν «Πατριώτες, σηκώστε το κεφάλι, μη φοβάστε. Δεν πρόκειται να προδώσω κανέναν». Ακολουθεί ο γραμματέας της ΚΟΒ Κιλικιανών του Κ.Κ.Ε., Παναγιώτης Ασμάνης που τον κομμάτιασαν στην κυριολεξία καθώς τον έσερναν για εκτέλεση. Τον σκότωσε ο ίδιος ο Πλυντζανόπουλος. Οι δοσίλογοι Βακαλόπουλος, Παρθενίου, Τσιμπιδάρος, Τσανακαλιώτης, Τηλέμαχος, Μόρφης (της Ειδικής Ασφάλειας), Μητρόπουλος, Γκίνος μαζί με το λοχαγό Παπαγεωργίου και τον διερμηνέα Ανθόπουλο συνεχίζουν το έργο της ρουφιανιάς με το δάχτυλο τεντωμένο  Τη στιγμή αυτή ξεχωρίζει ο ηρωισμός του Κώστα Περιβόλα ο οποίος, την ώρα που τον πάνε για εκτέλεση, ορμά πάνω στον Πλυντζανόπουλο και τον πιάνει από το λαιμό, Ο δήμιος προλαβαίνει και τον εκτελεί επί τόπου. Σωρός τα πτώματα, τσουβαλιασμένα το ένα πάνω από το άλλο. Οι Γερμανοί δίνουν διαταγή στους («Έλληνες») κουκουλοφόρους να σκυλέψουν τους νεκρούς. Τα κτήνη ορμούν πάνω στα κουφάρια των εκτελεσθέντων και αρχίζουν να τους παίρνουν ότι αντικείμενα αξίας είχαν πάνω τους (ρολόγια, δαχτυλίδια , βέρες κ.α.). Δεν πρόλαβαν να ολοκληρώσουν το αποτρόπαιο ανοσιούργημά τους και οι ίδιοι οι Γερμανοί εκτέλεσαν ορισμένους από αυτούς επί τόπου. Ανάμεσα σ΄ αυτούς ήταν και οι προδότες Μπατράνης και Μπεμπέκογλου. Το απόγευμα, περίπου 8000 Κοκκινιώτες όμηροι οδηγούνται στο στρατόπεδο του Χαϊδαρίου. Τα διάφορα ιστορικά βιβλία αναφέρουν ότι οι εκτελεσθέντες στο μπλόκο της Κοκκινιάς ήταν 300 – 315 άτομα.

14 Σεπτεμβρίου 1944 :
Οι Έλληνες συνεργάτες των Γερμανών πραγματοποιούν μαζική σφαγή στα Γιαννιτσά, δείχνοντας όλη τους τη βαρβαρότητα. Τα ελληνικά ένοπλα σώματα του Φριτς Σούμπερτ και του γερμανόφιλου Γεωργίου Πούλου συλλαμβάνουν κατοίκους της πόλης. Κάποιους τους εκτελούν σε μια αποθήκη, ενώ τους περισσότερους τους εκτελούν και τους ρίχνουν σε ένα μεγάλο τάφο. Το θλιβερό περιστατικό συνέβη λίγο πριν την απελευθέρωση των Γιαννιτσών, τη στιγμή που όλα τα τμήματα του 30ου και 16ου συντάγματος του ΕΛΑΣ απουσίαζαν από την περιοχή καταδιώκοντας τους Γερμανούς κατακτητές στην υποχώρησή τους. Τότε, οι ένοπλοι Έλληνες συνεργάτες των Γερμανών, με επικεφαλείς τους Πούλο, Σκαπέρδα και Σίαρη βρίσκουν την ευκαιρία και διαπράττουν στα Γιαννιτσά ένα από τα πιο φρικιαστικά κακουργήματά τους. Από τα βαθιά χαράματα μπλοκάρουν την πόλη των Γιαννιτσών και ως το μεσημέρι, με βρισιές, απειλές και ξυλοδαρμούς, συγκεντρώνουν περίπου 3.000 άνδρες από 12-80 ετών στο προαύλιο του Α' δημοτικού σχολείου. Βγάζουν από το πλήθος των συλληφθέντων περίπου 10 μελλοθάνατους τους οποίους βάζουν στο διπλανό οικόπεδο, να ανοίξουν έναν τεράστιο τάφο διαστάσεων 4χ6 και ύψους 2,5 μέτρων και μέχρι το σούρουπο κάτω από την επιστασία του Γερμανού Σούμπερτ σφαγιάζουν μέσα κι έξω από τον σκαμμένο τάφο με πρωτάκουστη θηριωδία. Υπολογίζεται ότι δολοφονήθηκαν 75 με 104 άτομα.

Σεπτέμβριος 1944 :
Γερμανικές μονάδες μαζί με ένοπλα τμήματα Ελλήνων συνεργατών τους εισέβαλαν στο χωριό Χορτιάτης. Το Τάγμα του Σούμπερτ σκόρπισε τον τρόμο. Συνολικά έκαψαν πυροβόλησαν ή έσφαξαν 146 άτομα, εκ των οποίων οι 109 ήταν γυναίκες. Οι περισσότεροι από τους δολοφονηθέντες κάηκαν ζωντανοί στο φούρνο του χωριού.

7/08/2012

18/10/1944. ΑΘΗΝΑ.Παπανδρέου. Αποσπάσματα του λόγου της απελευθέρωσης.Για την δημόσια διοίκηση και Ηγέτιδα δύναμη, για τον Στρατό, για τα Σώματα Ασφαλείας.




26/9/1944. ΚΑΖΕΡΤΑ. Καταδίκη ταγμάτων ασφαλείας


2/9/1944.Διάγγελμα εθνικής Ενότητας Παπανδρέου. Καταδίκη των ταγμάτων ασφαλείας


20/5/1944 Συνέδριο ΛΙΒΑΝΟΥ. Απόφαση εθνικής κυβέρνησης για τους προδότες


12/2/1944 Σύσκεψη ΜΥΡΟΦΥΛΛΟΥ. Καταδίκη ταγμάτων ασφαλείας.


31/12/1943 Αποκήρυξη ταγμάτων ασφαλείας απο την κυβέρνηση ΤΣΟΥΔΕΡΟΥ


7/02/2012

Απόσπασματα από τα βιβλία του Βασίλη Μπαρτζιώτα.


 Οργάνωση Προστασίας Λαϊκών Αγωνιστών (ΟΠΛΑ)

Μιά από τις εθνικοαπελευθερωτικές οργανώσεις στα χρόνια της κατοχής ήταν και η Οργάνωση Προστασίας Λαϊκών Αγωνιστών (ΟΠΛΑ).
Πραγματικά τότε κινδύνευε η ζωή των λαϊκών αγωνιστών άπό την αιματηρή τρομοκρατία των καταχτητών και των ντόπιων οργάνων τους, άπο τον χαφιεδισμό καί τήν προβοκάτσια. Πολλά στελέχη του Κόμματος και στην Αθήνα-Πειραιά και σε άλλες πόλεις πιάστηκαν με ύποδειξη ελληνόφωνων χαφιέδων και έκτελέστηκαν. Ας σταθούμε μόνο σε μερικά καθοδηγητικά στελέχη του ΚΚΕ: Γιώργης Ανδρεόπουλος, Βασίλης Σκαρέας, Ηλέκτρα Αποστόλου, Κώστας Γαμβέτας, Παναγιώτης Σαντής, Βασίλης Παπαδόπουλος, Κώστας Χατζήμαλης, Κώστας Λαζαρίδης, Γερουσαλήμ Χαριζάνης, Λάζαρος Ζησιάδης και τόσοι άλλοι πλήρωσαν τό φόρο του αίματος, έπεσαν θύματα του χαφιεδισμοϋ πού όργάνωσαν οι υπηρεσίες της γκεστάπο καί της ιταλικής καραμπιναρίας.
Επρεπε, λοιπόν, να οργανωθεί η προστασία της ζωής των λαϊκών άγωνιστών, νά μπει τέρμα στην ατιμωρησία, στην προδοσία των χαφιέδων και των δολοφόνων. Γι'αύτό τό σκοπό δημιουργήθηκε η Οργάνωση Προστασίας Λαϊκών Αγωνιστών με κάθετη όργάνωση, πού καθοδηγούνταν απευθείας άπό τό ΠΓ τής ΚΕ του ΚΚΕ, από ένα τίμιο καί καθαρό σαν τό κρύσταλλο κομμουνιστή, όπως το απαιτούσαν οι περιστάσεις, τον αξέχαστο σύντροφο Στέργιο Άναστασιάδη.
Η όργάνωση αυτή στις αρχές της λειτουργίας της  έδοσε μιά σειρά δίκαια χτυπήματα, απαραίτητα ενάντια στους καταχτητές και τα όργανα τους.
Τιμώρησε π.χ. τους πράχτορες τών Γερμανών στις συνοικίες, που πρόδιναν τους πατριώτες στην γκεστάπο.
Τιμώρησε τούς δολοφόνους πού έκαναν τις σφαγές στήν Καλογρέζα.
Τιμώρησε τον πράχτορα τών Γερμανών, υπουργό Εργασίας Καλύβα, που προετοίμαζε την αποστολή των εργατών στα σκλαβοπάζαρα της Γερμανίας.
Τιμώρησε τους πρώην κομμουνιστές που πέρασαν άνοιχτά μς την γκεστάπο, όπως τον Μανωλέα, Σαμαρά κλπ., που κατέδοσαν στους Γερμανούς δεκάδες κομμουνιστές καί εκτελέστηκαν στό Σκοπευτήριο της Καισαριανής.
Τιμώρησε όσους μπόρεσε να άνακαλύψει από αύτούς, που, φορώντας μαύρη προσωπίδα, υπόδειχναν, στα διάφορα μπλόκα των χιτλερικών, τούς πατριώτες, κατά κανόνα κομμουνιστές, που εκτελούνταν έπί τόπου κτλ.κτλ.
Ολα αυτά ήταν δίκαια, πατριωτικά χτυπήματα. Ομως η οργάνωση αυτή, η ΟΠΛΑ, ιδιαίτερα όταν έφυγε από την καθοδήγησή της ο Στέργιος Αναστασιάδης και αδυνάτισε ο έλεγχος από τό ΠΓ τής ΚΕ του ΚΚΕ,  έπεσε σε ορισμένες υπερβολές (είναι ψευτιές όλα όσα διαδίδει γιά την ΟΠΛΑ η αντίδραση, όμως υπερβολές και λάθη έγιναν), που μας έφεραν πολιτική ζημιά και έπρεπε να αποφευχθούν. Γενικότερα και η όνομασία τής οργάνωσης αυτής, ΟΠΛΑ, και ο τρόπος πού συγκροτήθηκε απόδειξαν ότι μας έφερε περισσότερη ζημιά παρά όφελος. Κατά τη γνώμη μας δέν έπρεπε νά γίνει — και δε μας χρειαζόταν — η οργάνωση της ΟΠΛΑ. Υπήρχαν άλλοι τρόποι για να προστατέψουμε τη ζωή των αγωνιστών. Οι οργανώσεις αυτού του είδους, όταν έχουν κάθετη καθοδήγηση και δε βρίσκονται κάτω από τον καθημερινό έλεγχο των τοπικών κομματικών οργανώσεων, πάντα κλείνουν το μεγάλο κίνδυνο των υπερβολών, που γίνονται είτε από χρεοκοπημένα αταξικά στοιχεία, είτε πολλές φορές από πράχτορες των καταχτητών, των Γερμανών και των ίδιων των Εγγλέζων, όπως έγινε με την ΟΠΛΑ. Να γιατί δεν έπρεπε να γίνει η ΟΠΛΑ. Ή δημιουργία της ήταν λάθος. Αυτή είναι η προσωπική μου γνώμη.
Μπαρτζώτας Βασίλης (ΦΑΝΗΣ)

 Μαζική Λαϊκή Αυτοάμυνα (ΜΛΑ)

Η ΚΟΑ του ΚΚΕ οργάνωσε με επιτελικό τρόπο τη Μαζική Λαϊκή Αυτοάμυνα (ΜΛΑ). Οι ομάδες της λαϊκής αυτοάμυνας στηρίζονταν στην ενίσχυση του λαού και αντιμετώπιζαν τους οπλισμένους τρομοκράτες. Οι ομάδες της ΜΛΑ αποτελούνταν από παλιούς ΕΛΑΣίτες της Αθήνας, που είχαν την πείρα της χιτλερικής κατοχής και του Μεγάλου Δεκέμβρη. Ηταν οργανωμένες κατά τόπους δουλιάς και κατοικίας και είχαν παναθηναϊκή καθοδήγηση. Οταν οι τρομοκράτες οργάνωσαν ειδική επίθεση ενάντια στα Γραφεία της ΚΟΑ (στην οδό Αγησιλάου) και φώναζαν: —Θάνατος στους κομμουνιστές! Θάνατος στους κουκουέδες!
Η ΜΛΑ της 3ης Αχτίδας στην περιοχή της οποίας βρίσκονταν τα Γραφεία της ΚΟΑ, έδοσε κοντά στις φυλακές Χατζηκώστα ένα διδακτικό μάθημα στους τρομοκράτες. Τους ανάγκασε να καθήσουν αρκετόν καιρό στο κρεβάτι τους, για να μάθουν πόσο ακριβά πληρώνει ο λαός τους λυσσασμένους τρομοκράτες.
Μεγάλη μάχη ανάμεσα στην Αστυνομία και τους τρομοκράτες, απ' τη μια μεριά και τον αθηναϊκό λαό και τη ΜΛΑ απ' την άλλη, δόθηκε στις αρχές του Μάρτη 1946 στην Πλατεία της Ομόνοιας, όταν ο λαός της Αθήνας γυρνούσε από μια προεκλογική συγκέντρωση. Ο τότε διευθυντής της Γενικής Ασφάλειας Αθηνών Ρακιτζής, γνωστός κομμουνιστοφάγος, συγκέντρωσε τα μηχανοκίνητα του (αυτοκίνητα με αστυνομικούς) και τους τρομοκράτες στην Πλατεία της Ομόνοιας. Τη στιγμή που ο λαός, κατεβαίνοντας απ' τη Λεωφόρο Πανεπιστημίου και την οδό Σταδίου, έμπαινε στην Πλατεία της Ομόνοιας, ο Ρακιτζής έριξε απάνω του τα μηχανοκίνητα. Περίμενε να φοβηθεί ο λαός τα μηχανοκίνητα και να διαλυθεί. Ετσι ακριβώς θα γινόταν, αν δεν υπήρχε η ΜΛΑ.
 Οι ομάδες της Μαζικής Λαϊκής Αυτοάμυνας, όντας επικεφαλής του λαού, έκαναν επίθεση ενάντια στα μηχανοκίνητα, ήρθαν στα χέρια με τους αστυνομικούς και τους τρομοκράτες και αχρήστευσαν μερικά αυτοκίνητα. Τότε ο λαός, ενθουσιασμένος από τη μαχητικότητα της ΜΛΑ, έπεσε πάνω στους χαφιέδες και με τον όγκο του, δεν τους άφησε να χρησιμοποιήσουν τα κλομπς και τα πιστόλια τους. Η μάχη συνεχίστηκε πάνω από δυο ώρες. Οταν, τελικά, ο λαός έφυγε απ'  ην Πλατεία της Ομόνοιας, ο Ρακιτζής οργάνωσε επιδρομή στα γραφεία της ΚΟΑ. Μα εκεί περίμενε τους επιδρομείς η ΜΛΑ και τους ανάγκασε να φύγουν...
 Η δημιουργία της ΜΛΑ ήταν στις συνθήκες της ταραγμένης εκείνης εποχής απαραίτητη. Οι μοναρχοφασίστες τρομοκράτες ήξεραν ότι υπάρχει ο υπερασπιστής του λαού, η ΜΛΑ, που πολεμούσε παληκαρίσια. Η δράση της ΜΛΑ απόβλεπε ιδιαίτερα στην ενίσχυση της αυτοάμυνας των απεργών.
 Το Μάρτη του 1946 έγινε μεγάλη 48ωρη απεργία των τραμβαγέρηδων και των εργατών των λεωφορείων. Η Αστυνομία τρομοκρατούσε τους απεργούς και κίνησε μερικά τραμ με ειδικά εκπαιδευμένους αστυνομικούς. Τότε εξόρμησε η ΜΛΑ της Καλλιθέας-Νέας Σμύρνης με επικεφαλής το Λευτέρη (Γιάννη Κυριακίδη), που είχε μπει το Δεκέμβρη με το τάγμα του στο κτίριο της χωροφυλακής στου Μακρυγιάννη. Ο καπετάνιος Λευτέρης τούτη τη φορά δε φόραγε το δίκωχο και τη στρατιωτική στολή του ΕΛΑΣ. Κρατώντας στα χέρια του τα βιβλία του σχολείου (ήταν φοιτητής των Μαθηματικών) ρίχτηκε σα σίφουνας, επικεφαλής της ομάδας του ενάντια στα τραμ, τα σταμάτησε και τα ανάγκασε να γυρίσουν πίσω στο αμαξοστάσιο της Καλλιθέας.
Στις 22 του Φλεβάρη 1946 οι χίτες, οι οποίοι πριν λίγες μέρες σκότωσαν το στέλεχος της ΚΟΑ Κώστα Μακαρώνα (που στην κατοχή ήταν καπετάνιος Συντάγματος του ΕΛΑΣ της Αθήνας), έκαναν επιδρομή με βόμβες ενάντια στα Γραφεία της 6ης Αχτίδας στην Καισαριανή, κατέστρεψαν ένα μέρος του σπιτιού και τραυμάτισαν πολλούς κομμουνιστές. Σε μεγάλη συγκέντρωση, που οργανώθηκε το πρωί της 23ης Φλεβάρη 1946 στην Καισαριανή, ο λαός απαίτησε να συλληφθούν και να τιμωρηθούν παραδειγματικά οι δολοφόνοι χίτες. Η συγκέντρωση έγινε στην πλατεία της Καισαριανής, κοντά στα Γραφεία της Αχτιδικής Επιτροπής. Στη συγκέντρωση αυτή παραβρέθηκαν πολλοί ξένοι δημοσιογράφοι και ο ανταποκριτής του «ΤΑΣΣ» στην Αθήνα Λεονίντ Βελιτσάνσκι.
Γραμματέας της 6ης Αχτίδας της ΚΟΑ στα 1946 ήταν ο ηρωικός εργάτης, τσαγκάρης και Καισαριανιώτης Ορέστης Μακρίδης.


Ο Βασίλης Γ. Μπαρτζιώτας γεννήθηκε στη Λάρισα το 1909. Τελείωσε την Ανωτάτη Σχολή Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημών το 1929.Από πολύ νέος, το 1924, πήρε μέρος στο εργατικό κίνημα της χώρας μας, σαν μέλος και στέλεχος της ΟΚΝΕ και του ΚΚΕ. Για τη δράση του αυτή αντιμετώπισε πολλές διώξεις. Η δικτατορία του Μεταξά τον φυλάκισε στο κάτεργοτης Ακροναυπλίας,
Στην περίοδο της φασιστικής κατοχής εντάχθηκε ενεργά στην Εθνική Αντίσταση σαν ένα από το κεντρικά στελέχη του ΚΚΕ και του ΕΑΜ. Διετέλεσε γραμματέας της ΚΟΑ από τον Απρίλη του 1943 ως τον Ιούνη του 1946. Στον εμφύλιο πόλεμο πήρε μέρος σαν πολιτικός επίτροπος του Γενικού Αρχηγείου του ΔΣΕ. Καταδικάστηκε ερήμην δυο φορές σε θάνατο. Μέλος του Πολιτικού Γραφείου της ΚΕ του ΚΚΕ από το 1943 μέχρι τον Μάρτη του 1956. Στα μεταπολεμικά χρόνια έζησε πολιτικός πρόσφυγας, στη Ρουμανία και τη Σοβιετική Ενωση, 27 χρόνια. Ασχολήθηκε με τη μελέτη και με συγγραφική δουλιά πάνω στην ιστορία του εργατικού και εθνικοαπελέυθερωτικού κινήματος της Ελλάδας και έχει γράψει πολλά βιβλία και μελέτες. Από τον επαναπατρισμό του, το 1976, δημοσίευσε τα βιβλία: «Κι άστραψε φως. η Ακροναυπλία» (1977), «Στις φυλακές και τις εξορίες» (1978), «Εθνική Αντίσταση και Δεκέμβρης 1944» (1979), «Ηλέκτρα, αδελφή του κόμματός μας — Μια ηρωική επαναστατική ζωή» (1981), «Ο αγώνας του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (1981). Το βιβλίο «Η Εθνική Αντίσταση στην αδούλωτη Αθήνα» εκδίδεται προς τιμήν των 65 χρόνων του ΚΚΕ και των 40 χρόνων από την απελευθέρωση της Αθήνας και αναφέρεται στους ηρωικούς αγώνες του λαού της Αθήνας στην Εθνική Αντίσταση και σε μερικούς  βασικούς σταθμούς της ιστορίας της Κομματικής Οργάνωσης Αθήνας (ΚΟΑ) του ΚΚΕ.