12/06/2012

Η ΒΡΕΤΤΑΝΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΣΙΤΡΙΝ. ΑΘΗΝΑ 1945 (ΦΩΤΟΣΕΚΑΝΣ PATHE)

Φωτογραφικα καρε απο σεκανς επικαιρων εποχης.
Μετα τις μαχες στην ΑΘηνα τον Δεκεμβρη του 1944 κατοπιν πιεσεων απο την Βρεττανικη βουλη και οχι μονο, κατεφθασε στην Αθηνα μια αποστολη με επικεφαλης τον Σιτριν για να ερευνησει τα τεκταινομενα εκατερωθεν. Βρεττανικες και Ελληνικες κυβερνητικες δυναμεις απο την μια και δυναμεις του ΕΛΑΣ απο την αλλη. Η επιτροπη επικεντρωθηκε μονο πανω στην πτωματολογια και κατηγορησε μονο την μια πλευρα. Απο τις χαρακτηριστικες φωτο των σεκανς που γυρισε η φωτοκινηματογραφικη μοναδα του Βρεττανικου στρατου (επικαιρα που προβληθηκαν σε ολο τον κοσμο) το πιο συγκλονιστικο ειναι οι λεζαντες που τις συνοδευουν.

Η πραγματικοτητα και η αληθεια;

http://youtu.be/9MWRv4Ds7Ek



Πληρες το κινηματογραφικο υλικο βρισκεται στην σελιδα της
http://www.britishpathe.com

11/26/2012

Δυνάμεις του ΕΛΑΣ που στάλθηκαν στην μάχη της Αθήνας.


Δυνάμεις του ΕΛΑΣ (Βουνού) που στάλθηκαν στην μάχη της Αθήνας και που είτε συμμετείχαν, είτε δεν έλαβαν μέρος στην μάχη αλλά μετακινήθηκαν προς την πρωτεύουσα.
Ξεκινάμε μια  παρουσίαση  των  στρατιωτικών  δυνάμεων  του  ΕΛΑΣ  υπαίθρου  που  τον  κρίσιμο  μήνα  που  διεξαγόταν  η  μάχη  της  Αθήνας  στάλθηκαν  προς  ενίσχυση  του  ΕΛΑΣ  της   Αθήνας  και  έλαβαν  μέρος  στις  πολεμικές  συγκρούσεις  με  την  εθνοφυλακή , την χωροφυλακή  και  τους  Βρετανούς , αλλά  και  εκείνων  των  μονάδων  της  υπαίθρου  που  είτε  κατευθύνθηκαν  αργοπορημένα  προς  την  πρωτεύουσα  και  έλαβαν  μέρος  στην  απαγκίστρωση των  οπισθοχωρούντων  ανταρτών  από  το  λεκανοπέδιο, είτε  εκείνων των  δυνάμεων  που  η  συμφωνία  κατάπαυσης  πυρός της  12ης Ιανουαρίου 1945  τις  βρήκε  στο  «δρόμο».
 
Δύναμις 54ου Συντάγματος

1)      Διοίκηση.........             αξιωμ (2)............................... ...............  (σύνολο)
2)      Επιτελείο.........            αξιωμ (15)..................
3)      Λόχος Διοίκησης..........αξιωμ(3)......υπαξιωμ(15)....αντάρτες(119)....συν(137)
4)      Ι/54 Τάγμα...... ............αξιωμ(24).....υπαξιωμ(92.....αντάρτες(634)..συν(750)
5)      ΙΙ/54 Τάγμα..... ...........αξιωμ(21)......υπαξιωμ(75)...αντάρτες(505)...συν(601)
6)      ΙΙΙ/54 Τάγμα................αξιωμ(25).....υπαξιωμ(106)...αντάρτες(680)...συν(801)
7)      ΧΥΙ/γ Μοίρα Πυρ....,.....αξιωμ(7)......υπαξιωμ(31)...αντάρτες(164).. συν(202)
8)      8ος Λόχος Νέων.............αξιωμ(5).......υπαξιωμ(4)...αντάρτες(137)....συν(146)
9)      Λόχος Μηχανικού..........αξιωμ(3).......υπαξιωμ(26)...αντάρτες(133)..συν(162)
10)  Λόχος Εμπέδων.............αξιωμ(5).......υπαξιωμ(6)....αντάρτες(104)...συν(115)
11)  Διμ. Όλμων...................αξιωμ(1).......υπαξιωμ(4)....αντάρτες (27)....συν(32)
12)  Διμ. Αυτοκινήτων..- - - - -.......... ....υπαξιωμ(5)........αντάρτες(19).....συν(24)
13)  4η Ναυτική Μοίρα..........αξιωμ(2)......υπαξιωμ(18)...αντάρτες(137)...συν(157)
14)  Εφεδρικοί Συντάγματος..αξιωμ(1)......υπαξιωμ(11)....αντάρτες(72).,,,..συν(84)
15)  Συνεργεία  Συντάγματος...αξιωμ(1)....υπαξιωμ(14)...αντάρτες(116)....συν(131)
16)  Νοσοκομείο..................αξιωμ(5)........υπαξιωμ(1)....αντάρτες(23).....συν(29)
17)  ΙΙ ον  Γραφείο...............αξιωμ(1).......υπαξιωμ(1)....αντάρτες(23).......συν(29)
18)  Φρουραρχείο Βόλου.... ..αξιωμ(1)…….                  .. αντάρτες(7)
19)  Λέσχη  Αξ/κών
                                                                 .    Σύνολο    3430

   54ο Σύνταγμα  -  Διοικητής ο ταγματάρχης πεζικού Μαλλιαρός από το χωριό Κισσός Πηλίου – καπετάνιος ο Πέτρος Πηλιορείτης από τον Αλμυρό και επιτελάρχης ο Γρηγόρης Ρέντης από τον Βόλο Μέλη της διοίκησης ο Νίκος Ευαγγελίτσης Κυπαρίσης από το χωριό Μηλίνα Πηλίου και Λευτέρης Μαρτίου από τον Κισσό Πηλίου (σκοτώθηκε στον εμφύλιο τον Μάρτη του 1947). 



Το Ι τάγμα   με διοικητή τον Αλέκο Πολίτη από την Τσαγκαράδα

Το ΙΙ τάγμα με διοικητή τον Σπυριδάκη από τον Βόλο (σκοτώθηκε από αγγλική αεροπορική επιδρομή το Δεκέμβρη του 1944 όταν επικεφαλής του τάγματος δέχθηκε επίθεση αεροσκαφών στην Στερεά Ελλάδα) , καπετάνιος ο Άγγελος επίσης από τον Βόλο.
  • 5ος Λόχος
  • 6ος Λόχος διοικητής ο Μήτσος Ντάμτσας από την Αργαλαστή Πηλίου
  • 7ος Λόχος διοικητής
  Το ΙΙΙ τάγμα με διοικητή τον Γιάννη Μεντέμη από την Τσαγκαράδα και καπετάνιο τον Κώστα Σακελλαρίου
                                                                               (συνεχίζεται)

ΕΛΑΣ / Δυνάμεις που συμμετείχαν τον Δεκέμβρη του ΄44 στην μάχη της Αθήνας

Ελληνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός ΕΛΑΣ

6ο Σύνταγμα

Το 6ο Σύνταγμα μπήκε στην μάχη της Αθήνας στις 6 Δεκεμβρίου 1944 με την ακόλουθη  σύνθεση δυνάμεων.
Στρατιωτικός  Διοικητής    Μανώλης  Βαζαίος
Πολιτικός                Ευάγγελος  Λέκκας , δικηγόρος
Καπετάνιος    Γλυκοφρύδης  Μήτσος
Λόχος  Διοίκησης   :  Διοικητής  Τόγιας  Περίανδρος

I Τάγμα
Στρατιωτικός  Διοικητής   Δασόπουλος  Γ.  (Γρίβας)
Καπετάνιος   Τσαϊλακόπουλος  Ανδρέας  (Σύλλας)
  • 1ος  λόχος  -  Διοικητής  Γ.Ασιούρας  (Ξενοφώντας) , Καπετάνιος Πιλιαφάς Σπήλιος (Πλαπούτας)
  • 2ος  λόχος  -  Διοικητής  Στεφανόπουλος  Αθανάσιος  (Στάϊκος)  ,  Καπετάνιος Σπύρου  Θανάσης  (Μίλτος)
  • 3ος  λόχος  -  Διοικητής  Καραλής  Τάκης , Καπετάνιος  Αντωνίου  Τάσος  (Καρδάσης)
  • Λόχος  Μηχανημάτων   Διοικητής  Ευστρατιάδης  Κώστας , Καπετάνιος  Εμμανουήλ  Θόδωρος
IΙ Τάγμα
Στρατιωτικός  Διοικητής  Παπαϊωάννου  Δημήτριος , Καπετάνιος  Τζάθας  Ηρακλής

      *   5ος  λόχος   -  Διοικητής  Σπηλιόπουλος  Λεωνίδας  (Αθανασούλιας) , 
             Καπετάνιος  Δούκας       Διονύσης
  • 6ος  λόχος  -  Διοικητής  Τούτουνας  Τάσος,  Καπετάνιος  Μήτρου  Βασίλης
  • 7ος  λόχος  -  Διοικητής  Άρχος  Στέφανος,  Καπετάνιος  Μπιτσάνης Παναγιώτης (Βύρωνας)
  • Λόχος  Μηχανημάτων  -  Διοικητής  Παπαντωνίου Αντώνης, Καπετάνιος  Παπαδιαμαντόπουλος  Παναγιώτης

IΙΙ Τάγμα
Διοικητής  Φάνης  Αποστολίδης, Καπετάνιος Ρεκλείτης  Γιάννης (Τόμπρος) 

       *    9ος  λόχος  - Διοικητής  Χρηστάκης  Χρίστος, Καπετάνιος Μαυροειδής  Θανάσης
  • 10ος  λόχος – Διοικητής Ηλιόπουλος  Στ. ,  Καπετάνιος  Λεκουσιώτης  Ανδρέας (Δυοβουνιώτης)
  • Λόχος  Μηχανημάτων – Διοικητής Ξυλινάκης  Βαρδής , Καπετάνιος  Ν. Μαυρουδής
  • Ανταρτοεπονίτικη  Διμοιρία , Διοικητής Μαυραγάνης Δημήτριος, Κόντος Γιώργος
ΓΚ

11/21/2012

ΦΩΤΟ-ΝΕΑ. φυλλάδιο/περιοδικό 1945-1946

Ενδεικτικές φωτογραφίες (φωτορεπορτάζ) και σελίδες με θέματα κυρίως Ελληνικά από το τετρασέλιδο φυλλάδιο/περιοδικό με τίτλο ΦΩΤΟΝΕΑ που μοιραζόταν δωρεάν στην Ελλάδα την περίοδο 1945-1946 απο την A.G.I.S. (Αγγλοελληνικη Υπηρεσία Πληροφοριών). Ενας ιδανικός συνδιασμός φωτογραφίας και κειμένου/λεζάντας για ενημέρωση/προπαγάνδα στην Ελλάδα από τις Αγγλικές Υπηρεσίες αμέσως μετά την απελευθέρωση απο τους κατακτητές.
Ενδιαφερον επίσης είναι στην μετακατοχική Ελλάδα, οι πρώτες καταγραφές φωτογραφικών εκθέσεων σαν μέσο/εργαλείο πολυποίκιλης "πληροφόρησης" της κοινωνίας.

http://www.youtube.com/embed/EAwByiX1_Hs





Διαπλεκόμενα της AGIS και MME.

απόσπασμα απο το αρθρο Του ΦΟΙΒΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗ
Ο ρόλος Αγγλων, CIA και Κων. Μητσοτάκη
http://archive.enet.gr/online/online_text/c=112,dt=17.05.2008,id=92012408,97666296
Το κλιμάκιο της βρετανικής υπηρεσίας Πολιτικού και Ψυχολογικού Πολέμου (προπαγάνδας) που στάλθηκε στην Ελλάδα μετονομάστηκε σε «Συμμαχική Υπηρεσία Πληροφοριών» (AIS - Allied Information Service) και οι πρώτοι εκπρόσωποί της έφτασαν στην Ελλάδα αμέσως μετά την απελευθέρωση της Αθήνας, στις 16 Οκτωβρίου 1944. Η AIS ανέλαβε καθήκοντα στο αρχηγείο του στρατηγού Σκόμπι, στο Τρίτο Σώμα του βρετανικού στρατού, «για τον έλεγχο και την καθοδήγηση της κοινής γνώμης στην Ελλάδα».
Την επομένη της άφιξής του στην Ελλάδα, το τμήμα της AIS εξέδωσε το πρώτο ημερήσιο ενημερωτικό φυλλάδιό της και πολύ σύντομα άρχισε να συνεργάζεται με την ελληνική κυβέρνηση και ήλθε «σε επαφή με τον Τύπο, τους υπεύθυνους του ραδιοφώνου όπως και με το συνδικάτο των ιδιοκτητών κινηματογράφων».(1)
Στις 6 Απριλίου 1945 η AIS άλλαξε όνομα και αποκαλούνταν επίσημα πλέον Αγγλο-ελληνική Υπηρεσία Πληροφοριών (AGIS).
Σε αυτή την υπηρεσία εντάχθηκε μεταξύ άλλων και ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Αλλά για να υποστηριχθεί καλύτερα ο αντιβασιλέας, θα έπρεπε να ενισχυθεί και η επιρροή στα ελληνικά μέσα ενημέρωσης, ιδιαίτερα η παρουσία στο χώρο του Τύπου που επηρεάζει την κοινή γνώμη. Τις πρώτες ημέρες του 1945, ο Βρετανός πρεσβευτής Λίπερ ενημέρωσε την κυβέρνησή του ότι ο Γ. Καρτάλης «εξασφάλισε» την εφημερίδα «Ελευθερία» του Πάνου Κόκκα για την υποστήριξή του όπως και «των απόψεων του Δαμασκηνού», που συνέπλεαν με εκείνες των Βρετανών. Ο Λίπερ πληροφόρησε τον Τσόρτσιλ ότι η γραμμή της «Ελευθερίας» θα ήταν «αντικομμουνιστική της αριστεράς» και χρηματοδότης της θα ήταν «ένα νεαρό μέλος της οικογένειας Μπενάκη της γνωστής φίρμας βαμβακιού στην Αλεξάνδρεια». (2) Με τον Πάνο Κόκκα εκδότη της «Ελευθερίας» είχε στενό προσωπικό και πολιτικό σύνδεσμο ο Κ. Μητσοτάκης, που την εφημερίδα του ενίσχυε «γενναιόδωρα και πλουσιοπάροχα».(3)
Η «Ελευθερία» είχε προσλάβει αρκετούς δημοκρατικούς δημοσιογράφους, που ήταν αμέτοχοι των τεκταινομένων στα παρασκήνια, τότε που ο εκδότης της εφημερίδας έκανε στροφές και ελιγμούς για να βρεθεί σε αρμονία με συγκεκριμένα κέντρα αποφάσεων..........
σημ.:
1) PREM 3/213/17, Λίπερ προς Ιντεν, 3.1.1945. Φ. Οικονομίδης, «Το Σύνδρομο του Οδυσσέα», σσ. 39,49
2)Αρχεία Φ.Ο., FO 371/48233, R 155, Ιανουάριος 1945
3) Οικονομίδης, «Πόλεμος, Διείσδυση και Προπαγάνδα», σελ. 173

11/20/2012

H 16η Durham μοναδα ελαφρού Πεζικού(ΒΡΕΤΤΑΝΟΙ) και οι νεκροι αξιωματικοι και στρατιωτες της στο Βρεττανικο/συμμαχικο νεκροταφειο Φαληρου.The 16th Durham Light Infantry and Phaleron War Cemetery

H 16η Durham μοναδα  ελαφρού Πεζικού(ΒΡΕΤΤΑΝΟΙ) και ο καταλογος των  νεκρων αξιωματικων και στρατιωτων της που επεσαν κατα την διαρκεια  της μαχης της Αθηνας το Δεκεμβρη του 1944.
Οι ταφοι τους βρισκονται στο Βρεττανικο/συμμαχικο νεκροταφειο Φαληρου.

http://durhamlightinfantry.webs.com/greece.htm
The 16th Durham Light Infantry arrived in Greece on the 3rd December 1944 Flown in on American Dakotas the Durhams landed at Kalamachi airfield near Athens.When the Germans had left there was a a bitter confrontation between the Left Wing Peoples Army of Liberation (ELAS) ,who had until recently been trained and supplied by the British, other rival partisan groups and the Greek Police.Churchill feared that the communists would take control in Greece so he sent units to prevent this 16th DLI being one of them,although to the men of the DLI the goals of the ELAS were very much similar to their labour backgrounds working class folk standing up for working class rights and at first the DLI men showed great sympathy for the ELAS partisans who until recently just like these Durham soldiers had been locked in a bitter battle against the Nazi forces which threatened their homelands.
The first positions the 16th DLI took up were at the Acropolis itself, although this had been a mistake by someone turning right instead of left because the allocated position was southwest of the Acropolis on Mouseion Hill near to the Philopappos Monument! The battalion were not fired upon in their early days on Greek soil this was a civil war between Greek factions it came apparent very quickly that the Durhams were not there simply to keep the factions apart the British Government had their own agenda for Greece and the ELAS were not part of it!. Nevertheless there was still a reluctance by both sides ,The Durhams and the ELAS to engage in a full scale shooting war and a local truce was brokered a bizarre ritual took place in Phaleron where Lieut R Sherlaw would ,each morning,walk to meet his ELAS counterpart,each would lay his pistol on the ground and shake hands to signal the day`s truce...it lasted three days .

Four officers of the battalion formed a musical quartet Lieutenant Russell Collins (Carrier Platoon) Lieutenant Ronnie Sherlaw (D Company) Lieutenant G Footer and Lieutenant Frank Johnson an artillery officer attached to the DLI used to sing in the mess..hymns mostly unfortunately Lieutenant Johnson was shot and killed by a ELAS sniper on the 9th December after he had stepped outside .
Lieutenant Frank Johnson 300166 of The Royal Artillery attached to 16th Battalion The Durham Light Infantry was the son of John Harcourt Johnson and Emma Johnson, of Wakefield, Yorkshire Today he lies at peace and in good company in Section 17. Row B Grave 8 of Phaleron War Cemetery Athens.
The 12th December saw an escalation of the sniping .The fact that ELAS personnel did not wear uniforms posed a real problem for the 16th DLI who were having real difficulty in determining who the enemy really was.The ELAS had a disturbing tactic of firing on soldiers whilst in a group of women and children preventing the soldiers from returning fire.Intelligence was received that ELAS had planned a major attack for the night of the 13th/14th December 1944 although this had not been taken seriously by one Lieutenant and his platoon who were caught completely by surprise a full platoon of 30 men and the Lieutenant were taken prisoner and all were found to be very drunk!The ELAS forces attacked all Companies in strength.Battalion headquarters were also attacked , the cooks and clerks were in a three story building next door to the small villa being used as a battalion HQ.Major Alan Hay rallied these men and took them up to the roof of the neighbouring building with little ammunition and only four grenades to hold the ELAS forces at bay the situation was pretty grim.The Grenades were used to good effect but the ELAS still managed to Dynamite the building bringing it crashing to the ground apart from having to dig out a couple of cooks buried in the rubble there were no other casualties reported indeed it was the Greeks who appeared with white flags of truce,wheelbarrows and sheets in an effort to recover their many killed and wounded.
All companies with the exception of`B` Company were almost overun and much was owed to Pte J Peckett who continued to contain the enemy from his position behind a road block and when ammunition ran low it was Pte Peckett who volunteered to fetch more
1433647 John Peckett from Hartlepool,
was a pre-war Territorial with the Royal Artillery. Enlisting in 1938 he joined 16 DLI in March 1944 after seeing service with the BEF in France, Belgium and Dunkirk in 1940 and then in the Middle East and Italy.He was the son of Mrs and the late Thomas Peckett of 43 Beechwood Road, married he lived with his wife and daughter at 19 Tweed Street, West Hartlepool,Co Durham A former pupil of Church Square School pre war he was employed by South Durham Iron and Steel Company He was awarded a Military Medal for these actions
All along the waterfront the Durhams faced being overun yet steadily they regained the iniative and once reinforcements arrived began clearing and securing the area house by house,street by street.The ELAS melted away once again the lack of a regular recognised uniform helping most slip away often with a pistol in their pockets which was used with treacherous consequences for the Durham soldiers
Food and medical supplies were on hand for the civilian population as each area was consolidated a move which would see the begining of a succesful Hearts and Minds Campaign
On the 14th December 1944 the 16th DLI lost two men these were;-
Pte Ronald Alford 5445453 formerly of The Duke of Cornwalls Light Infantry The son of Samuel and Rosina Alford, of St. Anne's. Bristol.He was 21 years old.Today he lies at peace and in good company in Section 19 Row E Grave 10 of Phaleron War Cemetery Athens.
Pte Ronald Alford 5445453 Phaleron War Cemetery,Athens
Pte Alfred Caush 4461915 The son of Joseph and Elizabeth Caush, of North Shields, Northumberland; husband of Helen Caush, of North Shields He was 29 years old.Today he lies at peace and in good company in Section 17. Row D Grave 7 of Phaleron War Cemetery Athens.
Pte Alfred Caush 4461915 Phaleron War Cemetery,Athens


Men of the 16TH Durham Light Infantry Captured By Greek ELAS Forces
RETURN OF EX PRISONERS OF WAR RECOVERED FROM EX-ELAS HANDS
REGISTERED BY HQ ALLIED Pw REPATRIATION UNIT UK/ARMY/HQ/66 SHEET 11
174697 Lieut William Henry WHITWELL 16th DLI Englishman captured 13.12.1944 Phaleron.
4691511 Sgt William Henry WARD 16th DLI Englishman captured 13.12.1944 Phaleron
4465778 Cpl Fred BATE 16th DLI Englishman captured 13.12.1944 Phaleron
4462931 Cpl William Thomas HOPSON 16thDLI Englishman captured 13.12.1944 Phaleron
14574651 L/Cpl James Charles KELLY 16thDLI Irishman captured 13.12.1944 Phaleron
4464953 L/Cpl Clifford Finlay FIRTH Englishman captured 13.12.1944 Phaleron
4462418 L/Cpl Charles Samuel RUSSELL 16thDLI Englishman captured 13.12.1944 Phaleron
4625399 L/Cpl Alfred T(H)OMLINSON 16thDLI Englishman captured 13.12.1944 Phaleron
1692685 Pte Thomas David ARNOTT 16thDLI Englishman captured 13.12.1944 Piraeus
1717845 Pte Harold ACKERS 16thDLI Englishman captured 13.12.1944 Phaleron
1618051 Pte Thomas Hancock BASNETT 16thDLI Englishman captured 13.12.1944 Phaleron
1114411 Pte Henry Joseph BEMBRIDGE 16thDLI Englishman captured 13.12.1944 Phaleron
4470370 Pte Arthur Clarence BIRD 16thDLI Englishman captured 13.12.1944 Phaleron
11419406 Pte Frank BROWN 16thDLI Scotsman captured 13.12.1944 Phaleron
1581235 Pte Arthur James C CARPENTER 16thDLI Englishman captured 13.12.1944 Phaleron
4458702 Pte Arthur CARRICK 16thDLI Englishman captured 13.12.1944 Phaleron
1613549 Pte James CAULFIELD 16thDLI Englishman captured 13.12.1944 Piraeus
14587279 Pte John CAMPBELL 16thDLI Englishman captured 13.12.1944 Phaleron
4467869 Pte Frederick Albert CLIFFE 16thDLI Englishman captured 13.12.1944 Phaleron
4470050 Pte Thomas William DURBRIDGE 16thDLI Englishman captured 13.12.1944 Phaleron
4470503 Pte James EMMERSON 16thDLI Englishman captured 13.12.1944 Phaleron
4461730 Pte Thomas ENGLISH 16thDLI Englishman captured 13.12.1944 Phaleron
4457935 Pte Walter EYRE 16thDLI Englishman captured 13.12.1944 Phaleron
1470260 Pte Thomas GRAFTON 16thDLI Englishman captured 13.12.1944 Phaleron
6094785 Pte Frederick GEROWSKI 16thDLI Englishman captured 13.12.1944 Phaleron
1470257 Pte Michael GRAFTON 16thDLI Englishman captured 13.12.1944 Phaleron
14750273 Pte Rowland JARRETT 16thDLI Englishman captured 13.12.1944 Phaleron
3655944 Pte James Edward KELLY 16thDLI Englishman captured 13.12.1944 Phaleron
4699858 Pte George LYONS 16thDLI Englishman captured 13.12.1944 Phaleron
14209684 Pte William LAWTON 16thDLI Englishman captured 13.12.1944 Phaleron
4348239 Pte Martin MULCHINOCK 16thDLI Englishman captured 13.12.1944 Phaleron
4543581 Pte Jack MUSSON 16thDLI Englishman captured 13.12.1944 Phaleron
14606850 Pte Thomas MARCHBANKS 16thDLI Englishman captured 13.12.1944 Phaleron
1818456 Pte George MALCOLM 16thDLI Englishman captured 13.12.1944 Phaleron
1693336 Pte William Seville MORCOMBE 16thDLI Englishman captured 13.12.1944 Phaleron
11405147 Pte Charles MONEYPENNY 16thDLI Englishman captured 13.12.1944 Phaleron
1562483 Pte Reginald Oswald NEALE 16thDLI Englishman captured 13.12.1944 Phaleron
4620670 Pte Frederick OSBORNE 16thDLI Englishman captured 13.12.1944 Phaleron
916824 Pte George OUGHTON 16thDLI Englishman captured 13.12.1944 Phaleron
910240 Pte Cyril PARKES 16thDLI Englishman captured 13.12.1944 Phaleron
5045741 Pte Arthur James POTTS 16thDLI Englishman captured 13.12.1944 Phaleron
4622439 Pte Patrick RATTIGAN 16thDLI Englishman captured 13.12.1944 Phaleron
14750419 Pte Charles Edward ROLAND 16thDLI Englishman captured 13.12.1944 Phaleron
14404806 Pte Lawrence SINGLETON 16thDLI Englishman captured 13.12.1944 Phaleron
11420730 Pte Edward SUTTON 16thDLI Englishman captured 13.12.1944 Phaleron
4464665 Pte John Joseph TEASDALE 16thDLI Englishman captured 13.12.1944 Phaleron
4278507 Pte James WEIGHTMAN 16thDLI Englishman captured 13.12.1944 Phaleron
3387917 Pte Thomas WILSON 16thDLI Englishman captured 13.12.1944 Phaleron
1139695 Pte Harry WHITEHEAD 16thDLI Englishman captured 13.12.1944 Phaleron
14603030 L/Cpl Leslie Daniel MADDISON 16thDLI Englishman captured 13.12.1944 Phaleron
5445306 Pte Hubert Alfred HANDY 16thDLI Englishman captured 13.12.1944 Phaleron
7961089 Pte Norman HINDMARSH 16thDLI Englishman captured 13.12.1944 Phaleron

On the 13th March 1945 these men were listed as present at `A`(No1) Allied PoW Repatriation Camp ..Source National Archives File WO 361 Greece & Termoli my thanks to Mr Brian Sims

11/19/2012

Παρουσιαση βιβλιου Μ. Χαραλαμπιδη: Η εμπειρια της κατοχης και της αντιστασης στην Αθηνα

λου  (είσοδος από οδό Το βιβλίο αυτό παρακολουθεί τις διαδρομές ανθρώπων από τα χρόνια του Μεσοπολέμου ώς το τέλος της Κατοχής στην Αθήνα. Η εγκατάσταση των μικρασιατών προσφύγων στις παρυφές της πόλης, η οικονομική και κοινωνική τους περιθωριοποίηση, η πολιτική τους συμπεριφορά, τα διαφορετικά πολιτισμικά τους χαρακτηριστικά και οι αντιπαραθέσεις τους με τους γηγενείς κατοίκους της πρωτεύουσας, αποτελούν τα κύρια ζητήματα της πραγμάτευσης που επιχειρεί να αποδώσει το κλίμα της μεσοπολεμικής Αθήνας. Μετά την είσοδο των γερμανικών στρατευμάτων στην πρωτεύουσα, η προσοχή στρέφεται στις συνέπειες της Κατοχής. Μέσα από μαρτυρίες καταγράφεται ο αντίκτυπος που είχε στην καθημερινότητα των Αθηναίων η κατάρρευση της οικονομίας, η τρομοκρατία των κατακτητών και ο κατοχικός λιμός. Παράλληλα εξετάζονται οι στρατηγικές που ανέπτυξαν οι κάτοικοι της πόλης στην προσπάθειά τους να επιβιώσουν και οι πολιτικές, κοινωνικές και ψυχολογικές διεργασίες που τους οδήγησαν στην απόφαση να ενταχθούν στην Αντίσταση.
Η μελέτη εστιάζει στο εαμικό αντιστασιακό κίνημα στην Αθήνα και ιδιαίτερα στις προσφυγικές συνοικίες και εξηγεί γιατί οι πρόσφυγες της Καισαριανής και του Βύρωνα, με τη συνδρομή συναγωνιστών τους από το Παγκράτι, τη Γούβα και τον Υμηττό, μετέτρεψαν τις γειτονιές τους σε προπύργια του ΕΑΜ. Εξετάζει τους λόγους ένταξης στις εαμικές οργανώσεις και τις πρακτικές στρατολόγησης και κινητοποίησης των μαζών που χρησιμοποίησε το ΕΑΜ. Δείχνει πώς μέσα από τις μάχες στους δρόμους ή τη συμμετοχή στις διαδηλώσεις και στα συνεργεία αναγραφής συνθημάτων, η αντιστασιακή εμπειρία συγκροτεί μια νέα πολιτική ταυτότητα και ένα νέο συλλογικό υποκείμενο.
Στη βάση αυτή, η έρευνα του Μενέλαου Χαραλαμπίδη παρακολουθεί τη διαδικασία ριζοσπαστικοποίησης ολόκληρων κοινωνικών ομάδων (φοιτητές, δημόσιοι υπάλληλοι, εργάτες) και τον τρόπο με τον οποίο αυτή συνέβαλε στη μετατροπή του αγώνα για την επιβίωση σε αντιστασιακό αγώνα. Αναδεικνύει τις οργανωτικές πρακτικές του εαμικού αντιστασιακού κινήματος, την προσαρμογή τους στις εκάστοτε πολιτικές συνθήκες και τους διαφορετικούς τρόπους εκδήλωσης της αντιστασιακής δράσης σε εκπαιδευτικά ιδρύματα, δημόσιες υπηρεσίες και συνοικίες. Τονίζει τον κεντρικό ρόλο που διαδραμάτισαν τα συγγενικά ή φιλικά δίκτυα που ενεργοποιήθηκαν στις γειτονιές, η χωροταξία της πόλης, τα δίκτυα πληροφοριών και ο παράνομος Τύπος στην ανάπτυξη της Αντίστασης. Επισημαίνει την τεράστια βαρύτητα που είχε η αντιστασιακή δράση, ως πράξη, στην ενεργοποίηση της νεολαίας και τους τρόπους μέσα από τους οποίους οι νέοι αναδείχτηκαν σε πρωταγωνιστές του αντιστασιακού κινήματος στην Αθήνα.



Το βιβλίο παρακολουθεί τη διαδικασία επέκτασης της πολιτικής επιρροής του ΕΑΜ στην Αθήνα, τις μεγάλες πολιτικές του νίκες με τις μαζικές διαδηλώσεις στο κέντρο της πόλης και την προσπάθειά του να εδραιώσει την εξουσία του στις συνοικίες υποκαθιστώντας τα όργανα της τοπικής αυτοδιοίκησης με τις εαμικές Λαϊκές Επιτροπές. Διερευνά τους λόγους κλιμάκωσης της πολιτικής αντιπαράθεσης ανάμεσα στο ΕΑΜ, τις γερμανικές αρχές κατοχής και τις διορισμένες από αυτές κυβερνήσεις, τις συγκρούσεις στο εσωτερικό των αντιστασιακών οργανώσεων και τη στάση που τήρησαν τα Σώματα Ασφαλείας. Εξετάζει το ρόλο που διαδραμάτισε η βία στο μετασχηματισμό της πολιτικής σε ένοπλη σύγκρουση και τις πρακτικές που χρησιμοποίησε κάθε πλευρά για να επιτύχει τους στόχους της: τα μπλόκα των Ταγμάτων Ασφαλείας, οι βασανισμοί και οι εκτελέσεις της Ειδικής Ασφάλειας, οι έφοδοι της οργάνωσης «Χ», οι καταδόσεις των μυστικών πρακτόρων των γερμανικών υπηρεσιών ασφαλείας, οι μάχες του ΕΛΑΣ και οι δολοφονίες της ΟΠΛΑ, συνέθεταν την πολυμορφία της βίας που δίχασε την αθηναϊκή κοινωνία.  Μέσα από την οπτική της κοινωνικής ιστορίας, το βιβλίο θέτει στο επίκεντρο τους ανθρώπους και την εμπειρία τους και αναδεικνύει την κατοχική Αθήνα ως ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα του πώς αντιδρά μια κοινωνία σε περιόδους κρίσης.

http://www.in2life.gr/culture/book/articles/252229/article.aspx?m=29
Διαβάστε την παρουσίαση του βιβλίου από τον Πολυμέρη Βόγλη στα Νέα στο παρακάτω link:
http://www.tanea.gr/vivliodromio/?aid=4766228

Ο Μενέλαος Χαραλαμπίδης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1970. Έλαβε πτυχίο οικονομικών επιστημών από το Πανεπιστήμιο Πειραιά και στη συνέχεια εκπόνησε τη διδακτορική του διατριβή στο τομέα της Σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Αρθρογραφεί σε επιστημονικά περιοδικά και έχει διοργανώσει, ως ιδρυτικό μέλος του Φόρουμ Κοινωνικής Ιστορίας, δύο συνέδρια για τη δεκαετία του 1940 και για την περίοδο του Μεσοπολέμου. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα εστιάζονται στο πρώτο μισό του 20ου αιώνα και κυρίως στην περίοδο της Κατοχής. Ασχολείται επίσης με την τοπική και προφορική ιστορία και την ιστορία της Αθήνας. Έχει συνεπιμεληθεί το συλλογικό τόμο Η ελληνική κοινωνία στη δεκαετία του 1940. Η εποχή των ρήξεων, Θεσσαλονίκη, Επίκεντρο, 2012.

ε κ δ ό σ ε ι ς
ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ
Σόλωνος 133, 106 77 Αθήνα w τηλ. 210-3806305 w φαξ: 210-3838173 w
http://www.alexandria-publ.gr
ISBN: 978-960-221-562-3,  σελ. 382, σχ.17x24,
α’ έκδοση Σεπτέμβριος 2012, 
τιμή  20,00  € (χωρίς ΦΠΑ)

10/01/2012

Ταινια με την βιογραφια του Μουσολινι/Biografia de Benito Mussolini

http://youtu.be/-zK6FO4UtwM

<iframe width="420" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/-zK6FO4UtwM" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>


<object width="420" height="315"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/-zK6FO4UtwM?version=3&amp;hl=el_GR"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/-zK6FO4UtwM?version=3&amp;hl=el_GR" type="application/x-shockwave-flash" width="420" height="315" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true"></embed></object>

9/23/2012

Οι Παλλαϊκές Κινητοποιήσεις στην Αθήνα του 1943 και η αστυνομική βία


Οι Παλλαϊκές Κινητοποιήσεις στην Αθήνα κατά των Μέτρων Επιστράτευσης   Φλεβάρης - Μάρτης 1943. Επώνυμες καταγγελίες της αστυνομικής βίας κατά των διαδηλωτών።
(μέσα από τον Ριζοσπάστη της εποχής)




ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ  -Αριθμός  Φύλλου  44  -  10  Απριλίου  1943
Διώχνουν  τον  Λογοθετόπουλο
Υπάρχει  η  πληροφορία  ότι  οι  καταχτητές  θα  αντικαταστήσουν  τον  απογυμνωμένο  απατεώνα  Λογοθετόπουλο  με  τον  Γιάννη  Ράλλη. Οι ίδιες  πληροφορίες  προσθέτουν  ότι  ο  Ράλλης  ζητάει  υπουργείο  εξωτερικών, ειδικό  σώμα  ασφάλειας  ενάντια  στους  κομμουνιστές  και  τους  αντάρτες  και  το  υπουργείο  των  Εσωτερικών  στον  Τουρκοβασίλη.

ΟΙ ΑΠΑΤΡΙΔΕΣ  ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ
Προαγωγές  σε  αστυνομικούς/χωροφύλακες για τα συλλαλητήρια......  «..προβίβασαν τον υπαστυνόμο Σκλαβούντζο, τον χαφιέ Σπηλιόπουλο, τους αστυφύλακες Αθ. Στανίτσα, Μ. Σαββάνη, Μιχαλούλια «επ΄ανδραγαθεία» γιατί σκότωσαν έλληνες  πολίτες  στις  5 Μαρτίου. Σε δύο αστυνομικούς του Δ΄ τμήματος  μοίρασαν  1 εκατομμύριο δρχ . Σε αυτή  τη  δουλειά  ο  Ταβουλάρης  έχει  πιστά  σκυλιά  το  Δρακόπουλο της Ειδικής, τον  Οικονομόπουλο της Τροχαίας, τους αστυνόμους Κουμουρά, Λεκατσά, Ρόζο, τους υπαστυνόμους Παπαδάκη, Τσάμη, Παπασταφίδα.  Ξεχωρίζουν ακόμα οι αρχιφύλακες  Σπόρας, αστυφύλακες Θεοδωρακόπουλος, Δ. Γούλας, Ε. Λιόντας, Δ. Βενιζέλος, Μίχος.

Η ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΗ ΣΕ ΕΦΑΡΜΟΓΗ
Η  επιστράτευση  που  την  ανέβαλε  με  αγώνα  του  στις  24  Φλεβάρη  και  5  Μάρτη  ο  λαός  μπαίνει  σε  εφαρμογή. Δημοσιεύουμε  την  υπ΄ αριθμό  1444)43  διαταγή  της  2  Απριλίου  1943  των  γερμανικών  αρχών  που  διατάζει  την  εφαρμογή  της  επιστράτευσης.

ΤΟΥΣ  ΕΛΕΥΘΕΡΩΣΑΝ
Στο  φθισιατρείο «Σωτηρία»  μεταφέρθηκαν τελευταία  56  φυματικοί  της  Ακροναυπλίας. Ήταν από τα ηρωϊκά  θύματα  της  βασιλο-μεταξικής  τυραννίας. Ένοπλοι  αντάρτες  του  ΕΛΑΣ  πήγαν  και  τους  ελευτέρωσαν.


ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ  -  Αριθμός  Φύλλου 42 – 11 Μαρτίου 1943            (έκτακτη έκδοση)
ΕΠΕΣΑΝ  ΓΙΑ  ΤΗΝ  ΛΕΥΤΕΡΙΑ
1)     Μαρινάκης
2)     Εδμόντος Τορόν
3)     Παν. Σύριος
4)     Νικ. Κουκουβής
5)     Ν. Χαβοράκης
6)     Μουσκούσης

ΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥ
   Οι  «έλληνες»  χαφιέδες  δολοφόνοι  που  εκτελώντας  τις  διαταγές  καταχτητών – λακέδων  χτύπησαν  με  λύσσα  στο  ψαχνό  και  ματοκύλισαν  το  λαό  της  Αθήνας  στο  παλλαϊκό  συλλαλητήριο  της  5ης του Μάρτη  είνε:
Κουμουράς, διοικητής Δ΄ τμήματος
Χρυσικός, αστυνόμος
Άνθης,  αστυνόμος
Κατσώλης, υπαστυνόμος
Καρυοπούλης, υπαστυνόμος
Γιανούτσος, αστυνομικός διευθυντής
Οικονομάκος,  διοικητής  της  τροχαίας (ο  αδελφός  του, στρατηγός  Οικονομάκος  είνε  ο  αρχηγός  της  φασιστικής  Ο.Ε.Δ.Ε)
Παπασταφίδας,  υπαστυνόμος
Παπαδάκης,  υπαστυνόμος   (σκότωσε τον σπουδαστή Εδμόνδο Τορόν στο  υπουργείο  Εργασίας)
Πέρσης,  διοικητής  Ε΄ τμήματος
Χριστοδούλου,  αστυνόμος   (σκότωσε  τον  ανάπηρο)
Μπουραντάς,  διοικητής  του  μηχανοκίνητου  (τραυμάτισε  πολλούς)
Τσάλης,  υπαστυνόμος
Τσάμης,  υπαστυνόμος
Ασωνίτης,  υπαστυνόμος
Αλεξόπουλος, αστυνόμος
Σκαβάτζος, υπαστυνόμος
Λεκατσάς,  αστυνόμος
Τσιρόπουλος,  υπαστυνόμος
Ρόζος,  αστυνόμος
Τασογιώργος , υπαστυνόμος
Αναγνωστόπουλος, αρχιφύλακας
Ζησιμόπουλος, υπενωματάρχης

Σταθόπουλος,  αστυφύλακας, Μ63
Κυριακόπουλος,  αστυφύλακας  Μ134
…αστυφύλακες,  Η27, Τ63, Τ143, …κλπ
ΓΚ

9/04/2012

Ο ταξιαρχος του ΔΣΕ Πυθαγόρας οδηγείται για εκτέλεση.Ιουλης 1949


ιστορικα στοιχεια απο το μπλοκ http://kokkinosfakelos.blogspot.gr/2011/02/blog-post_08.html

Ο Γεώργιος Μπελκάκης ή Πυθαγόρας γεννήθηκε στην Αιδηψώ Ευβοίας από γονείς βιοπαλαιστές. Με τον ερχομό των Γερμανών εντάσσεται στις πρώτες ομάδες μαχόμενων ανταρτών που αργότερα συστήνουν τον ΕΛΑΣ. Εκεί λαμβάνει τον τίτλο του ανθυπασπιστή. Μάχεται μαζί με τα τμήματα του Διαμαντή και του Άρη.
Με την συμφωνία της Βάρκιζας κυνηγιέται και ακολουθεί, όπως πολλοί παλιοί αγωνιστές τον μονόδρομο του βουνού. Το 1946 θα γίνει και μέλος του ΚΚΕ και θα του δοθεί η διοίκηση της 144ης Ταξιαρχίας στο πλευρό του Διαμαντή, με τον οποίο γνωρίζονται καλά. Η Ταξιαρχία του Πυθαγόρα εντάσσεται στην 2η Μεραρχία του ΔΣΕ. Μιά από τις πιό μεγάλες σε έκταση και σε σημασία επιχειρήσεις που αναλαμβάνει η 2η Μεραρχία είναι η κατάληψη του Καρπενησίου. Εκεί ο Διαμαντής με τον Χ. Φλωράκη και την 1η και 2η Μεραρχία καταλαμβάνουν και κρατούν για αρκετές ημέρες την πόλη. Ο Πυθαγόρας διακρίνεται και του αμονέμεται τιμητική μνεία. Αργότερα με το καλοκαίρι του 1949 θα ακολουθήσει την Μεραρχία του Διαμαντή πίσω στις επιχειρήσεις της Ρούμελης. Εκεί θα διακριθεί ξανά για την σύλληψη του ταξίαρχου Μαρκόπουλου κατά την κατάληψη του Λιδωρικίου.
..... συνεχεια  http://kokkinosfakelos.blogspot.gr/2011/02/blog-post_08.html

8/29/2012

Τάγματα Εφόδου-παραστρατιωτική οργάνωση προσκείμενη αρχικά στο Γερμανικό Εργατικό Κόμμα (DAP)

 Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Η οργάνωση Sturmabteilung (συντομογραφία: SA, ελληνική προφορά: Στουρμαμπτάιλουνγκ, Ες-Α, ελληνικά: Τάγματα Εφόδου) ήταν παραστρατιωτική οργάνωση προσκείμενη αρχικά στο Γερμανικό Εργατικό Κόμμα (DAP) και στη συνέχεια στη μετεξέλιξή του το NSDAP (Γερμανικό Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα) του Χίτλερ.                                                                     Ίδρυση

Ύστερα από την ίδρυση του Γερμανικού Εργατικού Κόμματος, του οποίου ο πολιτικός προσανατολισμός ήταν εθνικιστικός - αντισημιτικός, έγινε σαφές ότι οι συναντήσεις των μελών του μικρού κόμματος, που πραγματοποιούνταν κυρίως σε μπιραρίες του Μονάχου είχαν ανάγκη περιφρούρησης. Δημιουργήθηκε, έτσι, το 1920 ένα σώμα περιφρούρησης, το οποίο ονομάστηκε "Ρολκομμάντο" (Rollkommando). Σε αυτό στρατολογήθηκαν, αρχικά, κυρίως μέλη της παράνομης, ακροδεξιάς παραστρατιωτικής οργάνωσης "Φράικορπς" (Freikorps, επί λέξει ελεύθερο σώμα), η οποία είχε δημιουργηθεί για να πολεμήσει τους Κομμουνιστές και να "προστατεύσει τα Γερμανικά σύνορα" και, κυρίως, από το τμήμα του Φράικορπς που ονομαζόταν "Consul" αλλά είχε το προσωνύμιο "Ταξιαρχία Έρχαρτ" (Brigade Ehrhardt) και ήταν, στην πραγματικότητα, μια συμμορία δολοφόνων. Αρχικά υπήρξαν ορισμένες διαφωνίες για το κατά πόσον η SA θα έπρεπε να θεωρείται άμεση μετεξέλιξη του Φράικορπς, ωστόσο οι κοινές δραστηριότητες (μάχες σε μπιραρίες και δρόμους κατά των αντιφρονούντων) και τα πολλά κοινά και στις δύο οργανώσεις μέλη, ενισχύουν την άποψη αυτή. Ο πρώην λοχαγός του Στρατού Ερνστ Ρεμ αναλαμβάνει την καλύτερη οργάνωση και την προμήθειά τους με όπλα. Επικεφαλής αναλαμβάνει ο Εμίλ Μορίς (Emil Maurice), ενώ εκπαίδευση στα στελέχη της παρέχει η "Ταξιαρχία Έρχαρτ". Έτσι, τυπικά, η ίδρυση της SA τοποθετείται στις 4 Νοεμβρίου 1921Ο Ρεμ, αν και δεν ηγείται τυπικά της οργάνωσης, είναι ο κινητήριος μοχλός της. Οι διασυνδέσεις του τόσο με στελέχη της Ράιχσβερ (Γερμανικός Στρατός) όσο και με τοπικούς αξιωματούχους της Αστυνομίας και των πολιτικών αρχών, του εξασφαλίζουν απρόσκοπτη δράση στρατολόγησης, εκπαίδευσης και εξοπλισμού της SA.
 Ωστόσο, δεν αργεί να συγκρουστεί με τον Χίτλερ (τέλη 1921), καθώς ο Ρεμ προσδοκά την μετεξέλιξη της SA σε κανονικό στρατό, ενώ ο Χίτλερ την χρειάζεται μόνον ως όργανο προπαγάνδας και εκμηδενισμού πολιτικών αντιπάλων (με τη βία). Ο Ρεμ, παρακούοντας τον τότε ηγέτη της Οργάνωσης είχε ήδη ξεκινήσει την εκπαίδευση στελεχών της SA σε αμιγώς στρατιωτικά θέματα, αλλά ο Χίτλερ σταμάτησε αυτή τη δραστηριότητα αμέσως μόλις την αντελήφθη.
Η SA φάνηκε εξαιρετικά χρήσιμη στον Χίτλερ, που θεωρεί ότι μπορεί να του παρέξει όλη την υποστήριξη που του χρειάζεται και έτσι στις 8 Νοεμβρίου 1923 αποπειράται, με την υποστήριξή της, το Πραξικόπημα της μπιραρίας. Το Πραξικόπημα αποτυγχάνει, οι ηγέτες του συλλαμβάνονται και οι περισσότεροι εγκλείονται στην φυλακή. Εκεί ο Χίτλερ αναπτύσσει ισχυρή φιλία με τον Ρεμ.
Ο Ρεμ και ο Χίτλερ αποφυλακίζονται το 1924 και συνεργάζονται στενά για την επανίδρυση του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος. Αρχικά δημιούργησαν το "Frontbann", το νόμιμο υποκατάστατο της SA (που είχε τεθεί εκτός νόμου). Ο Ρεμ εξελέγη μέλος του Ράιχσταγκ ως μέλος του Εθνικού Σοσιαλιστικού Κόμματος Ελευθερίας (μετονομασία του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος, που επίσης είχε τεθεί εκτός νόμου).
 Και πάλι, όμως, ανέκυψαν διαφωνίες μεταξύ Ρεμ και Χίτλερ. Ως συνέπεια αυτών των διαφωνιών, ο Ρεμ παραιτήθηκε από το βουλευτικό αξίωμα το 1925 και έφυγε για την Βολιβία, όπου εργάστηκε ως σύμβουλος στον βολιβιανό Στρατό. Η SA έχει πλέον ως ηγέτη - μέχρι το 1926 τον Βολφ Γκραφφον Χέλντορφ (Wolf Graf von Helldorf), στον οποίο ανέθεσε την αρχηγία ο Ρεμ, όταν εξελέγη βουλευτής. Με την αναχώρησή του, όμως, ο Χέλντορφ χάνει την ηγεσία της και μόνο το 1926 ο Χίτλερ τοποθετεί επικεφαλής τον Φραντς Φέλιξ φον Πφέφερ φον Σάλομον (Franz Felix von Pfeffer von Salomon). Αυτός παραμένει ηγέτης της ως το 1930, οπότε ο Χίτλερ ανέλαβε ο ίδιος την ηγεσία της SA, αλλάζοντας και τον τίτλο του ηγέτη της σε "Chef des Stabes" (Αρχηγός του Επιτελείου). Ο Πφέφερ έφυγε από την SA καθώς ο Χίτλερ αρνήθηκε να επιτρέψει σε οποιοδήποτε από τα μέλη της να καταλάβει έδρα στο Ράιχσταγκ (Γερμανικό Κοινοβούλιο). Τοποθετεί τον Δρα Ότο Βάγκενερ (Dr Otto Wagener) προσωρινό ηγέτη της SA (αρχές Αυγούστου 1931), αλλά, λίγερ μερες αργότερα, τα μέλη της SA στο ανατολικό τμήμα της χώρας επαναστατούν, υπό την ηγεσία του Ταγματάρχη (Oberster SA-Führer Ost) Βάλτερ Στένες (Walther Stennes), διαμαρτυρόμενα για προβλήματα με τους Γκαουλάιτερ και, κυρίως, για τη συνεχιζόμενη αναστολή πληρωμών τους.
Το Σύνταγμα 31 του Βερολίνου επιτίθεται εναντίον των γραφείων του Γιόζεφ Γκέμπελς στο Βερολίνο και ξυλοκοπεί τα μέλη της SS που τα φρουρούν. Η μόνη δύναμη που μπορεί να σταματήσει την SA είναι πλέον η Αστυνομία.
Ο Χίτλερ, όμως, δεν θέλει ούτε να το διανοηθεί, καθώς απομένουν λίγες μόνον ημέρες ως τις εκλογές: Σπεύδει από το Μόναχο και καταφέρνει να πείσει τους εξαγριωμένους SA ότι οι μισθοί τους θα αυξηθούν και θα τους δοθούν περισσότερες εξουσίες. Έχοντας αντιληφθεί ότι η οργάνωση έχει γίνει περισσότερο ισχυρή από όσο θα ήθελε, αναλαμβάνει ο ίδιος την αρχηγία της (2 Σεπτεμβρίου 1930) και αποδίδει νέο τίτλο στον ηγέτη της, αυτόν του "Αρχηγού του Επιτελείου" (Stabschef).
1931-1945
Μη θέλοντας να παραμείνει ηγέτης της SA απέστειλε προσωπική παράκληση στον Ρεμ να επιστρέψει για να αναλάβει "Αρχηγός του Επιτελείου". Ο Ρεμ αποδέχτηκε την πρόταση και, τον Ιανουάριο του 1931 γίνεται "Stabschef" της SA. Η επάνοδός του συνοδεύτηκε από ριζοσπαστικές ιδέες, φρόντισε, όμως, να τοποθετήσει προσωπικούς του φίλους σε ηγετικές θέσεις. Πολλά  ηγετικά στελέχη του Κόμματος, όμως, δεν βλέπουν θετικά την επάνοδο του Ρεμ, και ιδιαίτερα οι Γκέρινγκ και Χίμλερ και χρειάστηκε η προσωπική παρέμβαση του Χίτλερ για να δώσουν και επίσημα την συγκατάθεσή τους.
Η SA αριθμεί πλέον περίπου 1.000.000 μέλη και συνεχίζει τις οδομαχίες κατά των Κομμουνιστών και των Εβραίων.
Τρομοκρατεί, επίσης, όλους τους αντιτιθέμενους στο Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα, κυρίως τους εκδότες, τους καθηγητές, τους πολιτικούς, τους επιχειρηματίες, αλλά και τους τοπικούς αξιωματούχους που "δεν είναι συνεργάσιμοι". Συχνά, επίσης, παίρνει το μέρος των εργαζομένων που απεργούν, επιτίθεται και ξυλοκοπεί τους απεργοσπάστες και συμμετέχει σε διαδηλώσεις και πικετοφορίες.
Ο Ρεμ, όμως, δεν έχει ξεχάσει τον αρχικό προσανατολισμό που έχει θέσει για την SA, να την καταστήσει, δηλαδή, αντικαταστάτη του Εθνικού Στρατού. Οι προθέσεις του δεν περνούν απαρατήρητες από τον Χίτλερ αλλά ούτε από τον Καγκελάριο Χάινριχ Μπρύνινγκ (Heinrich Brüning), ο οποίος δίνει εντολή διάλυσης και της SA και της SS. Η Αστυνομία καταλαμβάνει τα γραφεία και των δύο οργανώσεων και κατάσχει όλα τους τα υπάρχοντα (15 Απριλίου 1932). Ωστόσο, ο Μπρύνινγκ αντικαθίσταται σύντομα από τον Φραντς φον Πάπεν (Franz von Papen), τον οποίο ο Χίτλερ καταφέρνει να πείσει να άρει την απαγόρευση λειτουργίας των δύο οργανώσεων, πράγμα που επιτυγχάνει στις 4 Ιουνίου. Ο Πάπεν παραιτείται με τη σειρά του. Τον αντικαθιστά ο Κουρτ φον Σλάιχερ.Το [1933]] ο Χίτλερ αντικαθιστά τον φον Σλάιχερ στο αξίωμα του Καγκελάριου και η SA θα έπρεπε να είναι από τα βασικά του στηρίγματα.
Ωστόσο, ο ηγέτης της, Ρεμ, αποτελεί εν δυνάμει αντίπαλο του Χίτλερ μέσα στο Κόμμα, ηγούμενος μιας πανίσχυρης οργάνωσης. Γι' αυτό ο Χίτλερ αποφασίζει να εξουδετερώσει, τόσο αυτόν όσο και την SA. Κρίνει ότι η SA έχει εκπληρώσει την αποστολή της, που ήταν να στηρίξει την κατάληψη της εξουσίας.
Ο Χίτλερ και το Κόμμα δεν την χρειάζονται πλέον. Σε αυτό τον ενθαρρύνει ο Γκέρινγκ, ο οποίος, ύστερα από τον Εμπρησμό του Ράιχσταγκ, αναγκάζεται να δεχτεί ως "βοηθητική αστυνομία" (Hilfspolizei) 24.000 άνδρες της SA, γεγονός που τον γεμίζει τρόμο, καθώς δεν μπορεί να τους ελέγξει. Ο Χίτλερ συμμερίζεται τη γνώμη του. Ο Ρεμ και η οργάνωσή του πρέπει να φύγουν από τη μέση.
Με τη βοήθειά της SS και του Χίμλερ, το Κόμμα αρχίζει να διαδίδει ανοικτά πλέον ότι ο Ρεμ είναι ομοφυλόφιλος, κάτι που είναι γνωστό ήδη από το 1931, οπότε η εφημερίδα Munchener Post δημοσίευσε επιστολές του προς φίλο, στον οποίο εξομολογείται τις σεξουαλικές του σχέσεις με άνδρες. Διαπιστωμένα ομοφυλόφιλος είναι, επίσης, ο υπαρχηγός του Έντμουντ Χάινες (Edmund Heines). Το Κόμμα ισχυρίζεται ότι οι επιστολές είναι πλαστές, αλλά τα γεγονότα δεν διαψεύδονται: Ο ταγματάρχης (Gruppenführer) Καρλ Ερνστ (Karl Ernst), που πιστεύεται ότι έπαιξε ρόλο και στον εμπρησμό του Ράιχσταγκ, είναι μπράβος σε λέσχη ομοφυλόφιλων.
Με δεδομένο ότι Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα αποκηρύσσει ανοικτά και με κάθε τρόπο την ομοφυλοφιλία, αυτός είναι επαρκής λόγος για την απομάκρυνσή τους. Επιπλέον ο Ρεμ σχεδιάζει την μετεξέλιξη της SA σε τακτικό στρατό, κάτι που όλες οι ηγετικές φυσιογνωμίες του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος -  και ο Φύρερ - απορρίπτουν κατηγορηματικά.
 Έτσι, τον Ιανουάριο του 1934 ο Χίτλερ δίνει εντολή στην Γκεστάπο να συλλέξει στοιχεία που να ενοχοποιούν τον Ρεμ, τον οποίο θεωρεί - και ορθά - πολιτικό του αντίπαλο. Τον Φεβρουάριο αναγγέλλει τον περιορισμό των δραστηριοτήτων της SA. Ο Ρεμ ανταπαντά αυξάνοντας τον αριθμό των ενόπλων της SA, κάτι που πολλοί εκλαμβάνουν ως προετοιμασία ανταρσίας και πραξικοπήματος. Ο Ρεμ προτείνει την ένταξη αρκετών ηγετών της οργάνωσης στον Στρατό, που αρνείται την "προσφορά" των επιπλέον στελεχών.
 Ωστόσο, η οργάνωση (και ο ηγέτης της) αρχίζει να φαίνεται επικίνδυνη και στον ίδιο τον Χίτλερ, ο οποίος έχει αντιληφθεί ότι, αν δεν την εξουδετερώσει, δεν θα μπορέσει να κυριαρχήσει και στο τελευταίο - και ιδιαίτερα σημαντικό - προπύργιο αντίστασης στα σχέδιά του: Τον Γερμανικό στρατό (Βέρμαχτ). Στις 30 Ιουνίου 1934 ο Ρεμ και οι ανώτεροι αξιωματούχοι της SA καλούνται σε σύσκεψη σε ένα ξενοδοχείο στα περίχωρα του Μονάχου. Εκεί συλλαμβάνονται, και οι αφοσιωμένοι του Χίτλερ Χέρμαν Γκέρινγκ και Χάινριχ Χίμλερ κατηγορούν τον Ρεμ ως ομοφυλόφιλο. Ο Χίμλερ, ειδικά, φθονεί τον Ρεμ επειδή η οργάνωση την οποία δημιούργησε και διευθύνει, η SS (τότε σωματοφυλακή του Χίτλερ), δεν έχει τη ισχύ και την επιρροή της SA.
Ο Ρεμ υφίσταται ψυχολογικές πιέσεις για να ομολογήσει. Δεν το πράττει και τότε, κατ' εντολή του Χίτλερ, του προσφέρεται ένα πιστόλι για να αυτοκτονήσει. Αρνείται να το πράξει και, τελικά, δολοφονείται από χαμηλόβαθμα στελέχη των SA με ριπές αυτόματων όπλων. Αυτό θα σημάνει και το τέλος της παντοδυναμίας της οργάνωσης SA, η οποία δεν διαλύεται μεν, αλλά παραμένει στο παρασκήνιο, "παροπλισμένη".



 Η νύκτα αυτή έχει επονομαστεί "Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών".

Με την εξουδετέρωση της SA ο Χίτλερ καταφέρνει να πείσει και τους ευγενούς καταγωγής στρατιωτικούς για τις προθέσεις του σχετικά με την αποκατάσταση της Γερμανίας στο διεθνές πολιτικό σκηνικό. 
Αποσπά, έτσι, από τους αξιωματικούς μια δήλωση αφοσίωσης στο πρόσωπό του. Παρά το γεγονός αυτό, ο Χίτλερ ποτέ δεν συμπάθησε τους αξιωματικούς του, οι οποίοι ήταν όλοι, εκτός ελάχιστων εξαιρέσεων, πιστοί της Πρωσικής στρατιωτικής παράδοσης και ευγενούς καταγωγής και, φυσικά, κανείς τους δεν ήταν μέλος του Κόμματος.
 Ως συνέπεια της συνεχώς αυξανόμενης αντιπάθειάς του απέναντί τους, περίπου πενήντα ηγετικές φυσιογνωμίες των Στρατιωτικών δυνάμεων (Βέρμαχτ) θα εκτελεστούν, θα αυτοκτονήσουν "εν διατεταγμένη υπηρεσία" ή θα σφαγιαστούν με φρικτό τρόπο κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Η οικονομικά άρχουσα τάξη υποστήριξε εξ αρχής τον Χίτλερ. 
Οι ιδιοκτήτες βαρέων βιομηχανιών, φοβούμενοι την οικονομική ύφεση, στην οποία είχε περιπλέξει τη χώρα η Δημοκρατία της Βαϊμάρης, δεν έφεραν κανένα εμπόδιο στην άνοδο των Ναζιστών στην εξουσία:
Αντίθετα, στήριξαν οικονομικά το Κόμμα, όπως ο μεγιστάνας Γκούσταβ Κρουπ φον Μπόλεν ουντ Χάλμπαχ του βιομηχανικού κολοσσού Κρουπ (Krupp). Όταν οι Ναζί πήραν την εξουσία, η ανεργία είχε πλήξει το 30% του ενεργού πληθυσμού, ο πληθωρισμός (εισαγόμενος και μη) είχε φθάσει σε δυσθεώρητα ύψη.
Οι "Γιούνγκερς", όπως αποκαλούσαν την οικονομικά άρχουσα τάξη, ήθελαν πάση θυσία να επαναφέρουν τις επιχειρήσεις τους στην κερδοφορία και οι νόμοι της Δημοκρατίας, όπως και οι όροι της Συνθήκης των Βερσαλλιών, δεν τους άφηναν τέτοια περιθώρια.
Υποστήριξαν τον Χίτλερ και το Κόμμα του, ευελπιστώντας σε οικονομική ανάκαμψη.
Το ίδιο έκαναν και οι ιδιοκτήτες των μεγάλων Τραπεζών, οι οποίοι αντιτίθονταν στην αυστηρή νομοθεσία που είχε θεσπιστεί επί Δημοκρατίας. Η αμοιβαία υποστήριξη κεφαλαίου και Ναζί οδήγησε σε οικονομική ανάκαμψη με τη μείωση της ανεργίας, που μάστιζε τη Γερμανία της Δημοκρατίας. Ως αποτέλεσμα, το ΑΕΠ της χώρας ανέβηκε από τα 59,1 δισ. μάρκα το 1933 στα 129 δισ. μάρκα το 1939[25].
Ο Χίτλερ αρχικά είχε ως κεφαλή της Γερμανικής κεντρικής Τράπεζας (αργότερα τον διόρισε Υπουργό Οικονομικών) τον Χιάλμαρ Σαχτ (Hjalmar Schacht). Αυτός ήταν ο οικονομικός "εγκέφαλος" των Ναζί και, ακολουθώντας φαινομενικά ανορθόδοξη πολιτική, πέτυχε εκπληκτικά οικονομικά αποτελέσματα: Εκμεταλλεύεται στο έπακρο την αποδέσμευση των αποθεμάτων χρυσού από το νόμισμα, που επήλθε ως συνέπεια της Οικονομικής Κρίσης του 1929, διατηρεί πολύ χαμηλά τα επιτόκια δανεισμού και καταρτίζει έντονα ελλειμματικούς προϋπολογισμούς:
Εκατοντάδες δημόσια έργα χρηματοδοτούνται κατ' αυτό τον τρόπο αλλά, δημιουργώντας την ανάγκη εργατικών χεριών για την εκτέλεσή τους, μειώνουν την ανεργία με ρυθμό που καμία άλλη χώρα δεν κατάφερε να επιτύχει ύστερα από την Οικονομική Κρίση.

Otto και Gregor Strasser. Η αντίδραση εναντίον της επανάστασης

 του Troy Southgate
αναδημοσιευση απο τοhttp://faiokokkinometwpo.blogspot.gr/2007/10/otto-gregor-strasser.html
........ Οι επαναστατικοί εθνικιστές πολεμάμε τους αντιδραστικούς και τους κόκκινους το ίδιο, επειδή είμαστε γνήσιοι κοινωνικοί εθνικιστές.

Το δόγμα του κοινωνικού εθνικισμού διαδόθηκε κυρίως από τους Otto και Gregor Strasser, δύο αδέλφια που προσχώρησαν στο Εθνικοσοσιαλιστικό Γερμανικό Εργατικό Κόμμα (NSDAP) κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '20.
Gregor Strasser
Otto Strasser
Σε αυτή την οργάνωση ήρθε τελικά στην ηγεσία της ο Adolf Hitler, ο οποίος πάνω στον εγωιστικό πόθο του για την απόλυτη δύναμη ήρθε να προδώσει το ίδιο το ιδανικό του κοινωνικού εθνικισμού που είχε αναδειχθεί από το NSDAP από την αρχή της ύπαρξής του. Για πολλούς αποκαλούμενους εθνικιστές, η κριτική στο Hitler αντιμετωπίζεται ως αίρεση. Αλλά κανένας δεν μπορεί να αγνοήσει το σαφές και απλό γεγονός ότι Hitler αρνήθηκε συνολικά να καταδικάσει τους γερμανικούς κεφαλαιοκράτες και το δεξιό κατεστημένο, και επέτρεψε ακόμη και στο κόμμα να λάβει χρηματοδότηση από εύπορους εβραίους χρηματοδότες της Wall Street.
Τα στοιχεία για αυτό τον ισχυρισμό μπορούν να βρεθούν στο βιβλίο του Anthony Sutton "η Wall Street και η άνοδος του Hitler"
Οι αδελφοί Strasser, εντούτοις, που ήταν και οι δύο εξαιρετικά ενεργοί στο NSDAP προτού να το κόμμα έρθει στην εξουσία το 1933, ενεπλάκησαν σε ένα συνεχή πόλεμο ιδεολογίας με τον ίδιο τον Hitler, ο οποίος αρνήθηκε να υποστηρίξει τη διοικητική αποκέντρωση της κρατικής δύναμης ή να προσφέρει στους συνηθισμένους εργαζόμενους ανθρώπους της Γερμανίας ένα μερίδιο και στη γεωργία και στη βιομηχανία.
Ο Hitler είχε απορρίψει πραγματικά τη «Δομή για το Γερμανικό Σοσιαλισμό» του Otto Strasser το 1925, προτιμώντας να μείνει κολλημένος στα 25 σημεία του NSDAP, που θεωρήθηκαν από πολλά μέλη του κόμματος ξεπερασμένα.
Ακόμη και χωρίς τις ριζοσπαστικές ιδέες των Strasser για μια νέα κατεύθυνση και πέρα από το αριστερό και το δεξιό του πολιτικού φάσματος, τα 25 σημεία του NSDAP ήταν ακόμα κατά πολύ μη συμβατά με την αντιδραστική υποταγή του Hitler στους κεφαλαιοκρατικούς χρηματοδότες του, και πολλές από αυτές τις βασικές αρχές της εθνικοσοσιαλιστικής πολιτικής προδόθηκαν επίσης.
Καθένας που μπαίνει στον κόπο να εξετάσει το σημείο 11 αυτού του μανιφέστου, για παράδειγμα, θα ανακαλύψει μια ευθεία καταδίκη του μη δεδουλευμένου εισοδήματος.
Εντούτοις, μετά την άνοδο του Hitler στην εξουσία, η τοκογλυφία συνέχισε να μολύνει το γερμανικό τραπεζικό σύστημα και καμία προσπάθεια δεν καταβλήθηκε να αποτρέψει τους πλούσιους τραπεζίτες από τη χρέωση του τεράστιου τόκου των δανείων στους ανθρώπους.
 Πράγματι, ο Hitler τοποθέτησε όλη την οικονομική ισχύ στα χέρια του Hjalmar Schact, ένα ελευθερομασόνο με διασυνδέσεις στη Wall Street. Ο Gregor Strasser, όμως είχε να πει για τον καπιταλισμό ότι:
"Το καπιταλιστικό σύστημα με την εκμετάλλευση εκείνων του που είναι οικονομικά αδύνατοι, με τη ληστεία της εργατικής δύναμης των εργατών, με τον ανήθικο τρόπο της αξιολόγησης των ανθρώπων ανάλογα με τον αριθμό πραγμάτων και το ποσό των χρημάτων που κατέχουν, αντί για την εσωτερική αξία τους και τα επιτεύγματά τους, πρέπει να αντικατασταθεί από ένα νέο και δίκαιο οικονομικό σύστημα, με μια λέξη από το γερμανικό σοσιαλισμό."
Μετακινούμενοι προς τα σημεία 13 και 14, η δήλωση των αρχών του κόμματος καλεί για καταστροφή του καπιταλιστικού συστήματος και αντικατάστασή του από τις οικογενειακές επιχειρήσεις και τους συνεταιρισμούς των εργατών. Για άλλη μια φορά, ο Hitler δεν είχε κανέναν χρόνο για τέτοια οικονομική δικαιοσύνη και αυτά τα δύο άρθρα πολιτικής ήταν σύντομα ξεχασμένα. Ο Otto Strasser, από την άλλη πλευρά εξήγησε ότι:
"Η εναλλακτική των χρεωκοπημένων ξένων "λύσεων" του κομμουνισμού και του καπιταλισμού, η ιδέα που παρουσιάζουμε είναι η πολιτική αντιπροσώπευση των κομμάτων, του εμπορίου και των επαγγελμάτων βασισμένη στο αρχαίο σύστημα συντεχνιών μας."
Ο Otto Strasser, που μια φορά περιγράφηκε ως "άφοβο άτομο με ακαταμάχητη ειλικρίνεια και γοητεία" από το ριζοσπάστη αντικαπιταλιστή A.K. Chesterton, κατόπιν πρότεινε ένα πρόγραμμα τριών σημείων πρόγραμμα για τη βιομηχανία και τους εργάτες:
(1) Θα δημιουργηθεί, σε αντίθεση με την υπάρχουσα "κοινωνική τάξη" του καπιταλιστή, μια «κοινωνική θέση» των διαχειριστών, η οποία, ανεξάρτητα από τον πλούτο ή την προέλευση, θα αποτελέσει μια λειτουργική αριστοκρατία που, χάρη στις ίδιες τις μεθόδους επιλογής της, μπορεί να ειπωθεί ότι θα αποτελείται από "τους καπετάνιους της βιομηχανίας" ή των "εξουσιοδοτημένων υπαλλήλων της οικονομικής ζωής."
(2) Η στερημένη κοινωνική τάξη των "προλεταρίων" θα εξαφανιστεί, τη θέση της θα πάρει μια "κοινωνική θέση" εργατών με πλήρη δικαιώματα, που άμεσα και έμμεσα θα συμμετέχουν και θα ενδιαφέρονται για "το εργαστήρι τους". Δεν θα είναι πλέον αντικείμενα της οικονομίας, αλλά τα υποκείμενά της.
(3) Οι σχέσεις μεταξύ του κράτους και της οικονομικής ζωής θα αλλάξουν ριζοσπαστικά. Το κράτος δεν θα είναι ο "νυχτοφύλακας και αστυφύλακας" του καπιταλισμού, ούτε θα είναι δικτάτορας του οποίου η γραφειοκρατία χτυπά το μαστίγιο που οδηγεί τους εργάτες στις θέσεις τους και τους τσιμπά με τα σπιρούνια στις εργασίες τους, αλλά θα είναι ένας διαχειριστής των καταναλωτών, και υπό αυτήν τη μορφή θα έχει πολλή επιρροή, αλλά μόνο μέσα και πλάι στην αυτοδιάθεση των εργαζoμένων παραγωγών, δηλαδή της διαχείρισης και του προσωπικού των εργαζομένων (που συνίστανται από την κατάλληλη αναλογία των υπαλλήλων γραφείου και άλλων διανοητικών εργαζομένων, από τη μια , και των εργαζομένων χειρωνακτικής εργασίας από την άλλη)."
Παρά τις ιδέες κοινής λογικής του Στρασσερισμού , ο κατάλογος με τις αντιθέσεις συνεχίζεται, ως αποτέλεσμα του γεγονότος ότι ο Hitler πειθήνια αρνείται να καταδικάσει τη δεξιά, που κερδίζει τον έλεγχο του NSDAP και τελικά οδηγεί Γερμανία σε μια ιμπεριαλιστική επίθεση ενάντια στην υπόλοιπη Ευρώπη, καταπνίγοντας τον πολιτισμό και την παράδοση στη φανατική κίνησή του προς μια "μεγαλύτερη Γερμανία".
Το σημείο 16 υποσχέθηκε την καταστροφή των αλυσίδων καταστημάτων και σουπερμάρκετ, και ισχυρίστηκε ότι υποστηρίζει τις μικρές επιχειρήσεις. Η πραγματικότητα, αφ' ετέρου, ήταν μακρά διαφορετική δεδομένου ότι Hitler για άλλη μια φορά υπερασπίστηκε τους μονοπωλητές.
 Ενώ οι Στρασσερικοί των SA χτύπησαν τα μεγάλα καταστήματα και πίεσαν τους ανθρώπους να υποστηρίξουν τους μικρούς εμπόρους, ο Hitler έβαλε στιγμιαία τέλος σε κάθε τέτοια αντικαπιταλιστική δραστηριότητα.
Προφανώς, επειδή μια μεγάλη αλυσίδα καταστημάτων χρηματοδοτούσε το νότιο τμήμα του ίδιου του NSDAP, ο Hitler δεν θέλησε να απαλλοτριώσει τα οικονομικά στηρίγματά του.
Στο σημείο 17, εξηγήθηκε ότι θα υπήρχε ένα τέλος στην κυριαρχία των μεγάλων γαιοκτημόνων, και ότι θα υπήρχε επανακατανομή της επεκταμένης αγροτικής καλλιέργειας. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '20, πάνω από το 20% της Γερμανίας ανήκε σε λιγότερους από 19.000 ανθρώπους και οι αγρότες κοίταζαν στο NSDAP να τους παρέχει το φωτεινότερο μέλλον , αντικρίζοντας τη συνεχώς επιδεινούμενη δυσάρεστη κατάστασή τους.
Δυστυχώς, επρόκειτο να λάβουν λίγη βοήθεια από το Hitler. Αν και ο υπουργός γεωργίας Walter Darre εμφανίστηκε να κάνει πολλά για να προστατεύσει το ρόλο της αγροτιάς, δεν υπήρξε καμία προσπάθεια να ανακατανεμηθεί η γη. Ακόμα και όταν ο Darre πέρασε το νόμο για τις κληρονομικές γαιοκτησίες των αγροτών, το ίδιο το σχέδιο βγήκε από τον αναπληρωτή του, Ferdinand Fried –τον κρυφό ηγέτη του Μαύρου Μετώπου του Otto Strasser!
Έτσι ποια απάντηση δίνει ο Στρασσερισμός για να καταπολεμήσει την ανίερη συμμαχία των καπιταλιστών, των γαιοκτημόνων και των Χιτλερικών; Ο Otto Strasser παρείχε μια αληθινά δίκαιη επιχειρηματολογία στις πολυπλοκότητες της γεωργίας στη “Δομή για το Γερμανικό Σοσιαλισμό“:
"Ο αντικειμενικός σκοπός της γεωργίας είναι να εξασφαλίσει ότι τρέφεται η κοινότητα. Η γη που διατίθεται για χρήση από την κοινότητα ανήκει αποκλειστικά στο έθνος, γιατί η γη δεν αποκτήθηκε από κανένα ατομικά αλλά από την κοινότητα σα σύνολο, με μάχη ή με αποίκιση εκ μέρους της κοινότητας, και η κοινότητα την έχει υπερασπιστεί ενάντια στους εχθρούς.
 Η κοινότητα ως ιδιοκτήτης θέτει τη γη στη διαθεσιμότητα του έθνους υπό μορφή κτημάτων σε εκείνους που είναι ικανοί και πρόθυμοι να τα χρησιμοποιήσουν για τη γεωργία και την παραγωγή προμηθειών. Αυτό θα αναληφθεί από αυτοδιαχειριζόμενους φορείς ή τοπικά συμβούλια των αγροτών. Το μέγεθος των αγροκτημάτων θα περιοριστεί ανάλογα με τις τοπικές ιδιότητες της γης: το μέγιστο καθορίζεται από την αρχή ότι κανένας δεν θα μπορεί να κρατήσει ως κτήμα του περισσότερο έδαφος από ότι είναι σε θέση να καλλιεργήσει μόνος του, και το ελάχιστο καθορίζεται από την αρχή ότι ο γαιοκτήμονας πρέπει να έχει αρκετό έδαφος που να παρέχει όχι μόνο τρόφιμα στον εαυτό του και την οικογένειά του, αλλά μια περίσσεια από τη διάθεση της οποίας θα μπορεί να έχει ρουχισμό και στέγαση για την οικογένειά του.
Ο περιορισμός του μεγίστου, θα οδηγήσει στην απελευθέρωση μεγάλων ποσοτήτων γης εδάφους για την εγκατάσταση των αγροτών, ιδιαίτερα στην Ανατολική Γερμανία. Αυτή η εγκατάσταση των αγροτών είναι ακόμα πιο απαραίτητη επειδή η ύπαρξη μιας πληθώρας αγροτών που εγκαθίστανται έτσι σε δικά τους αγροκτήματα παρέχει την καλύτερη εγγύηση για τη συντήρηση της δημόσιας υγείας και της δημόσιας ενέργειας.
Ο γαιοκτήμονας που λαμβάνει έτσι ένα αγρόκτημα ως "κτήμα", θα δεσμευθεί να το διαχειριστεί για το καλύτερο όφελος της κοινότητας και για να χρησιμοποιήσει τις απώτατες προσπάθειές του να σιγουρευτεί ότι η γη θα καλλιεργηθεί ώστε να καλύπτει τις ανάγκες για τα τρόφιμα της κοινότητας. Επομένως θα πρέπει να πληρώσει έναν φόρο εδάφους, ένα ενοίκιο, στην κοινότητα. Αυτό θα είναι πληρωτέο σε είδος, το ποσό θα καθορίζεται ανάλογα με την έκταση και την ποιότητα του εδάφους. Κανένας άλλος φόρος δεν θα είναι πληρωτέος από τον αγρότη.
Εάν πεθάνει ο κάτοχος του κτήματος, το αγρόκτημα θα περάσει σε ένα γιο ικανό και πρόθυμο να τον συνεχίσει. Εάν δεν υπάρχει κανένα αγόρι διαθέσιμο, το κτήμα θα επανέλθει στην κοινότητα , και θα διανεμηθεί από το τοπικό αγροτικό συμβούλιο.
Σε περίπτωση κακής καλλιέργειας, ένα κτήμα θα επανέλθει επίσης στην κοινότητα, η απόφαση επάνω σε αυτό το θέμα που στηρίζεται στο τοπικό αυτοδιοικητικό σώμα
(το αγροτικό συμβούλιο) σε συμφωνία με το κράτος. Η εισαγωγή αυτού του είδους "κτήματος" στη γερμανική γεωργία θα είναι σε τέτοια προφανή συμμόρφωση με τη γερμανική παράδοση και με τις σωστές και απαραίτητες ιδέες της αγροτικής ιδιοκτησίας, ώστε ούτε οι ψυχολογικές ούτε υλικές δυσκολίες δεν είναι πιθανό να ακολουθήσουν."
Το θλιβερό κίνητρο πίσω από την κραυγαλέα άρνηση του Hitler να ακούσει τους Otto και Gregor Strasser, ήταν η ισχύς. Ενώ ο Hitler έβλεπε την ισχύ σαν τον αντικειμενικό του στόχο, η ομάδα ανθρώπων που συμφώνησαν με το όραμα αυτών των δύο αδελφών, κοινώς γνωστοί ως ο κύκλος των Strasser, έβλεπε την ισχύ μόνο ως το μέσο να υλοποιηθεί το κοινωνικό εθνικιστικό πρόγραμμά τους. Άλλη μια φορά, οι κοινοί άνθρωποι πλήρωσαν το τίμημα για τον εγωισμό ενός αντιδραστικού. Το 1930 , τα πράγματα οδηγήθηκαν τελικά σε μια κρίσιμη καμπή και ο Otto Strasser άρχισε να συγκρούεται με το Hitler σε τακτική βάση.
 Η εφημερίδα του, η Arbeitsblatt, η οποία είχε βάση στο Βερολίνο και που είχε το ρόλο ης επίσημης έκδοσης του κόμματος στο βορρά, έγινε σταθερά ερεθιστική για το Hitler. Τέλος , τον Απρίλιο του ίδιου έτους, τα συνδικάτα στη Σαξονία κήρυξαν γενική απεργία και ο Otto Strasser ανήγγειλε την πλήρη υποστήριξή του στους γερμανούς εργάτες.
 Εν τω μεταξύ, οι ίδιοι οι ισχυροί βιομήχανοι ασκούν πίεση στο Hitler να καταδικάσει τις απόψεις του Strasser και να σταματήσει την απεργία. Ο Hitler κάλεσε τον Otto Strasser σε μια ιδιωτική συνάντηση στο ξενοδοχείο του την επόμενη ημέρα, όπου προσπάθησε να τον εναρμονίσει με τη γραμμή του διατάσσοντας τον να υποκύψει στην εξουσία του. Κατά τη διάρκεια μιας καυτής συζήτησης, ο Hitler τον κατηγόρησε για προώθηση "στομφωδών αηδιών" με να δίνει έμφαση στο ιδανικό παρά στον ηγέτη.
Ο Strasser είχε δίκιο, φυσικά, αλλά ο Hitler ενδιαφέρονταν μόνο για την προσωπική του ισχύ και επέλεξε να θέσει των εαυτό του πάνω από την οικονομική ελευθερία του Γερμανικού λαού.
 Ο Otto Strasser κατηγόρησε σωστά το Hitler ότι προσπαθούσε να : "... στραγγαλίσει την κοινωνική επανάσταση χάριν της νομιμότητας και της νέας συνεργασίας του με τα αστικά κόμματα της δεξιάς"
Ο Hitler αρνήθηκε θυμωμένα αυτό και προσπάθησε να συγκαλύψει αυτό που ο μοντέρνος καπιταλισμός σήμερα καλεί "ελεύθερη επιχείρηση". Πήγε επίσης για να επικυρώσει την καπιταλιστική φιλοσοφία ότι "η δύναμη είναι δίκαιο" και ότι "ο ισχυρός επιζεί, ενώ ο πιο αδύνατος πηγαίνει στον τοίχο":
"Οι κεφαλαιοκράτες έχουν δουλέψει το δρόμο τους προς την κορυφή μέσω της ικανότητάς τους, και βάσει αυτής της επιλογής, που πάλι μόνη αποδεικνύει το δίκιο του δρόμου τους, έχουν το δικαίωμα να διευθύνουν."
Αυτή η δήλωση από μόνη της είναι η κατάθεση της υποταγής του Hitler στο καπιταλισμό και τις μεγάλες επιχειρήσεις, και αποκαλύπτει το αγεφύρωτο χάσμα που υπάρχει μεταξύ της αντίδρασης και της επανάστασης. Ο Hitler , αφού απέτυχε να βρει οποιοδήποτε πραγματικό επιχείρημα ενάντια στις πραγματικά σοσιαλιστικές αρχές του Otto Strasser, έγραψε τελικά στον Goebbels και του έδωσε εντολή να οδηγήσει τον Strasser και τους υποστηρικτές του έξω από το κόμμα.
Ο Otto Strasser παρέμεινε πιστός στις πεποιθήσεις του και , κατά συνέπεια, αποβλήθηκε από το NSDAP πολύ σύντομα , οργανώνοντας μια ομάδα γνωστή ως την Ένωση Επαναστατών Εθνικοσοσιαλιστών -- τον πρόδρομο του Μαύρου Μετώπου.
 Ο Otto Strasser τέθηκε υπό περιορισμό τελικά από τα SIS-OSS όταν έγινε ένας συντετριμμένος εξόριστος στον Καναδά, όπου τον ανάγκασαν να ζήσει με στέρηση δικαιωμάτων έως το 1955. Κατόρθωσε τελικά να επιστρέψει στην αγαπημένη του Γερμανία, αλλά μόνο μετά από αποφασιστική καμπάνια από τον Άγγλο δημοσιογράφο Douglas Reed.
Ο Gregor Strasser, αφ' ετέρου, παρά το γεγονός ότι είχε παραμείνει πιστός στο Hitler και είχε παραμείνει στο κόμμα με την ελπίδα ότι ο Hitler θα συνειδητοποιούσε το λάθος των μεθόδων του , δολοφονήθηκε στη φυλακή Prinz Albrechtstrasse κατά τη διάρκεια μιας χιτλερικής εκκαθάρισης τον Ιούνιο του 1934, γνωστή σήμερα ως την κακόφημη νύχτα των μεγάλων μαχαιριών. Ακόμη και ο Hitler αναγκάστηκε να αναγνωρίσει μερικά χρόνια αργότερα, ότι η δολοφονία του Gregor Strasser ήταν "ένα λάθος".
Προτού να φτάσει αυτό το κείμενο στο τέλος του, ξεκαθαρίζεται ότι οι εθνικιστές είναι βέβαιοι για την πλήρη ασυμβατότητα του Στρασσερισμού με το Μαρξισμό και το "σοσιαλισμό" της αριστεράς.
Εδώ είναι μερικά αποσπάσματα από την πολεμική σύγκριση του Otto Strasser για τις δύο ιδεολογίες:
"Πώς ο γερμανικός σοσιαλισμός διαφέρει από το μαρξισμό:
α. Η ατομική πρωτοβουλία των υπεύθυνων διαχειριστών συντηρείται, αλλά ενσωματώνεται στις ανάγκες της κοινότητας.
β. Μέσα στη συστηματικά προγραμματισμένη διαχείριση ολόκληρης της εθνικής οικονομίας από το κράτος (που προστατεύεται οργανικά από τη χειραγώγηση που το κράτος έχει σε κάθε βιομηχανική επιχείρηση) ο ωφέλιμος ανταγωνισμός των ξεχωριστών επιχειρήσεων διατηρείται.
γ. Η μεταχείριση του κράτους και της οικονομικής επιχείρησης στον εργάτη, δηλαδή του κρατικού και του βιομηχανικού διευθυντή, αποφεύγεται το ίδιο όπως και η δεσποτική δύναμη του κράτους που στερεί από τον εργάτη το δίκιο του.
δ. Ο καθένας που ασχολείται με μια επιχείρηση είναι, λόγω του ότι είναι συνιδιοκτήτης της ως πολίτης, ένας από τους άμεσους και ισχυρά επιδρώντες κατόχους της επιχείρησής του, του "εργαστηρίου του", και μπορεί να ασκήσει αυτό το κτητικό δικαίωμα πλήρως στο εποπτικό συμβούλιο της επιχείρησης. Η μορφή της συλλογικότητας των εργοστασίων, που στηρίζεται επάνω στη νομική ιδέα του φέουδου και η υλοποίηση της ιδέας από το μεγάλο αυτοδιαχειριζόμενο σώμα των συμβουλίων εργατών και των υπαλλήλων, αφ' ενός, τα βιομηχανικά και εμπορικά συμβούλια, αφ' ετέρου, αποτελούν το νέο οικονομικό σύστημα του γερμανικού σοσιαλισμού, που απέχει το ίδιο και από τον καπιταλισμό και από τον ανατολικό Μπολσεβικισμό και όμως ταιριάζει με τις απαιτήσεις της βιομηχανίας μεγάλης κλίμακας."